یکی از ورزشگاههای نمادین لیگ برتر میتوانست بسیار متفاوت به نظر برسد، اگر برنامههای خیرهکنندهاش با تمام شدن پول باشگاه کنار گذاشته نمیشد. این زمین معمولاً با جایگاههای معروف و طراحی منحصر به فردش فوراً قابل تشخیص است، و شاهد لحظاتی به یاد ماندنی در لیگ برتر بوده است.
در واقع، این مکان خانه یکی از بزرگترین و موفقترین تیمهای فوتبال انگلیس برای ۱۱۸ سال بوده است و قدمت آن به سال ۱۹۰۵ بازمیگردد. با این حال، استادیوم تقریباً در اوایل دهه ۱۹۷۰ دستخوش تعمیرات اساسی شد و کاملاً غیرقابل تشخیص به نظر میرسید.
مکان مورد بحث «استمفوردبریج» است، خانه ثابت چلسی از زمان شکلگیری آنها در اوایل قرن بیستم. برایان میرز، رئیس وقت آن زمان، برنامههای بزرگی را برای مدرنسازی خانه آبیها در SW۶ اعلام کرد. او گفت: «ما معتقدیم این بزرگترین بازسازی است که تا به حال در زمین فوتبال بریتانیا انجام شده است. ما فقط یک جایگاه جدید نمیسازیم، بلکه در واقع یک استادیوم جدید میسازیم.»
به معماران مستقر در ریچموند، Darbourne & Darke، وظیفه ترسیم طرح جدید که شامل یک سبک پیچیده برای جمع کردن غرفهها زیر یک سقف بود، محول شد. ایده این بود که ظرفیت ورزشگاه به ۸۰۰۰۰ نفر افزایش یابد و ویژگیهای جدید مختلف از جمله گرمایش صندلی و تابلوهای امتیازی الکترونیکی اضافه شود. با این حال، هزینه این کار ۶.۲۵ میلیون پوند بود، که احتمالاً تا زمان تکمیل در سال ۱۹۸۰ دو برابر میشد.
کار بر روی جایگاه جدید شرقی در ژوئن ۱۹۷۲ آغاز شد، اما ثابت شد که اشتباهی بزرگ و گرانقیمت از سوی چلسی بود زیرا آنها قادر به پرداخت هزینه بازسازی سه جایگاه باقی مانده نبودند. بسته شدن جایگاه اصلی برای بازیکنان خوشایند نبود. آنها به رختکن موقت منتقل شدند و تنها توسط سه دسته از هواداران تشویق میشدند زیرا تعداد تماشاگران با ۳۵ درصد کاهش به کمتر از ۲۶۰۰۰ نفر رسید.
اعتصابات صنعتی، قطع برق، مبارزات اقتصادی همگی باعث افزایش هزینهها و تاخیر در روند کار شدند. چلسی پیتر آسگود و آلن هادسون را به قیمت حدود ۵۰۰ هزار پوند فروخت. اما حتی زمانی که جایگاه قبل از فصل ۱۹۷۴-۱۹۷۵ تکمیل شد، همچنان مشکلاتی مانند فاصله ۲۰ متری از زمین، کمبود نور طبیعی و خیس شدن هواداران در طبقات پایینی وجود داشت.
در مجموع، این پروژه گرانقیمت باعث شد که چلسی نتواند جلوی سقوطش به دسته پایینتر را بگیرد. بدترین کابوسها زمانی به واقعیت تبدیل شد که آبیها اولین فصل خود را در مقابل جایگاه جدید در بین سه تیم آخر به پایان رساندند و یک امتیاز از منطقه امن پایینتر بودند. در سال ۱۹۷۷-۱۹۷۶ صعود کردند، اما دو سال پس از آن دوباره پایین رفتند و بدهیهای باشگاه به رقم خیرهکننده ۴ میلیون پوند رسید.
استمفوردبریج در طول دهه ۱۹۹۰ توسعه بیشتری را تجربه کرد و تمام صندلی و تمام مسقف شد. باشگاه بهروزرسانیهای مختلف دیگری را در زمین انجام داد، اما پس از لغو انتقال به استادیوم جدید، همچنان امیدوار است که بتواند دوباره ورزشگاه را به طور کامل بازسازی کند.
بیشتر بخوانید: