انزو فراری مدتها با ماشین‌های آلفا رومئو در مسابقات اتومبیلرانی شرکت می‌کرد و ۱۱ بار قهرمان گرند پری شد. اما مرگ هم‌تیمی‌اش آنتونیو آسکاری باعث شد تا از اینکه ماشینش را به نهایت سرعت برساند بترسد. تولد پسرش «دینو» در سال ۱۹۳۲ نیز باعث شد تا استعدادهایش را به سمت مدیریت و طراحی منتقل کند. هشت سال بعد که کارخانه خود را با نام Auto Avio Costruzioni تأسیس کرد، به او گفته شد که برای دیکتاتور فاشیست ایتالیا بنیتو موسولینی موتور هواپیما تولید کند و کارخانه‌اش به هدف بمب‌افکن‌های نیروهای متفقین تبدیل شد. انزو که نمی‌خواست هیچ ردی از لکه‌های رژیم منفور باقی بماند، در پایان جنگ نام شرکت را به «فراری» تغییر داد و در سال ۱۹۴۷ یک مدل ۱۲۵ قرمز براق از خط تولید خارج شد.

او یک مدیر سخت‌کوش بود که شعارش این بود: «بهترین فراری که تا به حال ساخته شده فراری بعدی است»، تمام هفته کار می‌کرد و حتی در دفتر مدیریت لباس‌های کار خود را به تن داشت. کار زیاد باعث می‌شد به آشفتگی زندگی شخصی خود زیاد فکر نکند.

ادامه این مطلب جذاب در مورد زندگی خالق ماشین‌های فراری را اینجا بخوانید.