سپاهان در این بازی ابتدا با یک گل عقب ماند، اما بلافاصله محمد دانشگر گل تساوی را به ثمر رساند و در ادامه محمد قربانی گل دوم طلایی‌پوشان را به ثمر رساند. اما این پایان کار نبود و علی جاسم در دقیقه ۸۸ گل تساوی نیروی هوایی را به ثمر رساند تا دست سپاهان از کسب سه امتیاز این بازی کوتاه بماند.

فارغ از نتیجه بازی چیزی که در این بازی بسیار به چشم آمد و در نهایت کار دست سپاهان داد جا ماندن مدافعان این تیم هنگام پاس‌های عمقی و حرکت مهاجمان و وینگرهای عراقی از کناره‌ها بود. اگر شما دقایق ۷ و ۲۳ بازی را نگاه کنید، متوجه می‌شوید که چقدر مدافعان سپاهان فضا را برای شوت‌زنی مهاجمان نیروی هوایی باز کردند و به راحتی اجازه دادند تا آنها دروازه پیام نیازمند را تهدید کنند. از اینها گذشته در صحنه گل اول نیروی هوایی هم دو مدافع سپاهان علی‌رغم اینکه نزدیک به مهاجم صاحب توپ بودند، اجازه دادند تا علی جاسم به راحتی شوتش را راهی دروازه پیام نیازمند کند. اینکه گل با برخورد توپ به پای محمد دانشگر به ثمر رسید، اصلا مهم نیست؛ اما اینکه چرا مدافعان به راحتی اجازه شوت‌زنی به مهاجم نیروی هوایی دادند بسیار مهم است.

در نیمه دوم هم ما شاهد غفلت و عدم آگاهی محیطی مدافعان سپاهان بودیم که نمونه بارز آن خروج پیام نیازمند از دروازه و تقدیم توپ به مهاجمان حریف بود. شاید بتوان گفت که اگر پیام نیازمند در این صحنه توپ را مشت می‌کرد و آن را به اوت می‌فرستاد بهتر بود؛ اما نمی‌توان از عدم حمایت مدافعان سپاهان در این صحنه و این بازی چشم‌پوشی کرد. اگر صحنه گل دوم نیروی هوایی را مجددا ببینید، متوجه این خواهید شد که مدافعان سپاهان همگی در یک نقطه و محوطه جمع شده‌اند و تمام حواسشان به بازیکن صاحب توپ است و بازیکنان بدون توپ را دنبال نمی‌کنند. نتیجه چنین اشتباهی حرکت علی جاسم در فضای خالی بدون مدافع و به ثمر رسیدن گل دوم بود. محمد دانشگر هم علی‌رغم اینکه کمترین فاصله را با علی جاسم داشت، اما برای او هیچ مزاحمتی ایجاد نکرد و به راحتی اجازه شوت‌زنی به او را داد.

مخلص کلام، اگر سپاهان می‌خواهد نتایج مناسبی در این تورنمنت بگیرد و به مراحل بالاتر صعود کند باید فکری به حال خط دفاعی خود کند.

فرهنگ دانش| باشگاه خبرنگاران آزاد