تیم ملی خوبی داریم اما به هر حال بازی با امثال بلغارستان و آنگولا نباید گول‌مان بزند. ژاپن ۴ گل در خاک ژرمن‌ها به آلمان می‌زند ولی ما که نمی‌توانیم با امثال آلمان و فرانسه و اسپانیا بازی کنیم، حداقل نباید گول بلغارستانِ افت کرده را هم بخوریم. تیم ما مقابل بلغارها بد نبود اما مسئله اینجاست که حریف تیمی نبود که روی دروازه ما فشار بیاورد. در تیم ملی همچنان بازیکنان دوره کی‌روش که سال‌ها با او بودند، حرف اول را می‌زنند. امثال بیرانوند، پورعلی‌گنجی، حاج‌صفی، رضاییان، عزت‌اللهی، نوراللهی، قدوس، طارمی، جهانبخش و... که سال‌ها با کی‌روش کار کردند و حالا می‌توان گفت امیر قلعه‌نویی هم که حداقل در مقطعی منتقد کی‌روش بود، خودش کی‌روشی‌پور شده است!
قلعه‌نویی می‌خواهد در جام ملت‌ها نتیجه بگیرد و به همین دلیل هیچ بعید نیست که با روش کی‌روش بازی کند. حتی گل‌محمدی و نکونام در پرسپولیس و استقلال تقریباً این کار را انجام می‌دهند و فرهاد مجیدی هم با همین روش قهرمان لیگ شد. در واقع مربیان در فوتبال ایران به این نتیجه رسیده‌اند که ابتدا باید دروازه تیم‌شان را بسته نگه دارند و سپس به فکر گلزنی باشند. امیر هم بعید است در تیم ملی جور دیگری فکر کند. قرعه تیم ملی البته در جام ملت‌ها راحت است ولی به هر حال در مراحل نهایی ما باید با تیم‌های قوی‌تر هم بازی کنیم و احتمال رویارویی با امثال ژاپن، عربستان و کره جنوبی وجود دارد. تیمی که می‌خواهد قهرمان آسیا شود، باید همه بزرگان را ببرد و در این راه تیم ایران نیاز دارد مثل ژاپن با رقبای قدرتمندتری بازی تدارکاتی برگزار کند.
تیم‌های ملی معمولاً بعد از جام‌های جهانی پوست‌اندازی می‌کنند اما این اتفاق در فوتبال ایران رخ نداده و همه باتجربه‌ها و سن‌وسال‌دارها همچنان هستند. امیر البته گفته بود می‌خواهم مثل فرگوسن کم‌کم جوانگرایی کنم اما کدام بازیکن جوان و جدید شانس دارد در جام ملت‌ها بازی کند؟ اسکلت اصلی تیم ما را نفراتی تشکیل می‌دهند که مقابل بلغارستان بازی کردند و نهایتاً یکی، دو تغییر را در جام ملت‌ها شاهد خواهیم بود. اگر قرار به جوانگرایی هم باشد- که ظاهراً نیست- این اتفاق بعد از جام ملت‌های آسیا می‌افتد و در این چند ماه بازیکنان تیم ملی را همان‌هایی تشکیل می‌دهند که زمان کی‌روش و اسکوچیچ هم بازی می‌کردند.
