به جرأت می‌توان گفت پرسپولیس بهترین هافبک‌های ایران را دارد و همه جور بازیکنی در خط میانی این تیم دیده می‌شود، از میلاد سرلک و وحید امیری باتجربه گرفته تا ترابی و صادقی خلاق و محمد عمری و یاسین سلمانی جوان. پرسپولیس حتی امثال سروش، اسدبیگی و عالیشاه را هم دارد. همین عالیشاه با اینکه جزو نفرات اصلی پرسپولیس نیست اما فصل گذشته گل قهرمانی قرمزها را در فینال جام‌حذفی وارد دروازه استقلال کرد، گلی که حاصل تجربه بالای امید و البته اشتباه استقلالی‌ها بود.
خیلی‌ها می‌گویند چرا پرسپولیس مهاجم گلزن ششدانگ ندارد اما واقعیت آن است که قرار نیست در مدل تاکتیکی یحیی گل‌محمدی فقط مهاجمان برای پرسپولیس گل بزنند و اتفاقاً بیشتر وظیفه گلزنی روی دوش هافبک‌هاست. در همین بازی آخر با فولاد یک مدافع و یک هافبک گل‌های مهم و زیبایی را به ثمر رساندند تا پرسپولیس در گرمای شدید خوزستان برنده شود. در بازی‌های قبلی هم تقریباً همین شرایط حاکم بود و می‌بینیم که پای مهاجم جدید این تیم (شهاب زاهدی) هنوز به گل باز نشده و حتی گل‌محمدی قید مهدی عبدی را زده است. یحیی حتی از امثال امیری در خط حمله استفاده می‌کند، بازیکنی که فصل گذشته در ۵ پست مختلف برای پرسپولیس بازی کرد و جواب هم داد.
استراتژی کلی پرسپولیس این است که مالکیت توپ را در دست داشته باشد و در هر بازی روی خلاقیت هافبک‌های باتجربه و تکنیکی خود کلی موقعیت گل درست کند. بالاخره از ۷، ۸ موقعیت خوبی که درست می‌شود هافبک‌ها یا مهاجمان یکی، دوتا را گل می‌کنند و این همان چیزی است که یحیی گل‌محمدی می‌خواهد، البته پرسپولیس کماکان به دنبال مهاجم خارجی هم هست ولی بعید به نظر می‌رسد با آمدن این مهاجم هم تاکتیک و استراتژی سرخپوشان عوض شود. در پرسپولیس همه باید گل بزنند، حتی کنعانی‌زادگان و پورعلی‌گنجی و اگر لازم باشد علیرضا بیرانوند.
