محمد مایلی‌کهن همچنان با صراحت لهجه صحبت می‌کند و دقیقا به همین خاطر است که گفت‌وگو با او همواره جذاب است چون مطمئن هستی به پرسش‌هایت صادقانه جواب می‌دهد و البته پای حرفی که می‌زند هم می‌ایستد. روز شنبه فرصتی دست داد تا با سرمربی اسبق تیم ملی پیرامون شرایط ورزش و البته فوتبال کشورمان گپ بزنیم.

ابتدا از تحولات وزارت ورزش شروع کنیم. حمید سجادی رفت و حالا کیومرث هاشمی قرار است در صورت گرفتن رأی اعتماد، وزیر ورزش شود. این تحولات را چطور ارزیابی می‌کنید؟
به نظرم در حق حمید سجادی کم‌لطفی شد. قبل از هر چیز دلم می‌خواهد ایشان هر چه سریع‌تر عوارض ناشی از سقوط هلیکوپتر را پشت‌سر بگذارند و به سلامت کامل برسند. امیدوارم دوباره ایشان را در ورزش ببینم.

واقعا به نظر شما در حق سجادی کم‌لطفی شد؟
بله آقا کم‌لطفی شد. این بنده خدا در مجموع نزدیک به دو سال وزیر ورزش ایران بود. خب در این مدت کم توقع داشتید چند مجموعه نظیر مجموعه ورزشی آزادی برای ما می‌ساخت؟ توقع داشتید به تنهایی در بحث معاونان و مدیران کل وزارتخانه تصمیم بگیرد؟ ما مرتب صحبت از ورزش قهرمانی و ورزش عمومی می‌کنیم اما اصلا بودجه ورزش ما مگر چقدر است؟ بودجه ورزش از بودجه خیلی جاهای دیگر کمتر است.

به ایشان در مورد انتخاب مدیران ارشد استقلال و پرسپولیس هم البته انتقاداتی وارد می‌کردند.
در اغلب دوره‌های گذشته برای انتخاب مدیران ارشد استقلال و پرسپولیس توصیه‌هایی صورت می‌گرفت. شک نکنید مدیران استقلال و پرسپولیس را توصیه می‌کردند. در برخی ادوار، افرادی مدیرعامل استقلال و پرسپولیس شدند که اصلا کسی باورش نمی‌شد.

و در مورد روی کار آمدن آقای هاشمی؟
خوشحالم یکی از عزیزانی آمد که ورزش را می‌شناسد و مدیریت در این عرصه را از پایین‌ترین سطوح تا بالاترین مسئولیت‌ها تجربه کرده است. انسان خوبی که تحصیلات مرتبط هم دارد و سابقه ریاست کمیته ملی المپیک را نیز داشته است. البته وزارت ورزش و سازمان تربیت ‌بدنی جایی است که اکثر رؤسای آن وقتی رفتند مورد کم‌لطفی واقع شدند اما امیدوارم چنین اتفاقی برای آقای هاشمی رخ ندهد.

انتقادی که به کیومرث هاشمی مطرح می‌شود بحث جانشینی ایشان به جای محمد دادکان در تابستان سال ۸۵ است. او به جای رئیس وقت فدراسیون فوتبال قبول مسئولیت کرد اما کمتر از ۶ ماه بعد فوتبال ایران را تعلیق کردند. یک عده می‌گویند کیومرث هاشمی نباید این سمت را می‌پذیرفت.
ما هیچ‌موقع نخواستیم واقعیت را بپذیریم و برخی افراد هم با شیطنت مطالبی را عنوان کردند که کیلومترها با واقعیت فاصله داشت. خیلی نمی‌خواهم به گذشته برگردم اما یادمان باشد که نمی‌توانیم تاریخ را عوض کنیم. در مورد ماجرای تعلیق از داخل ایران سیگنال فرستادند تا فوتبال تعلیق شود. برخی از مدیرانی که دیگر صاحب سمت نبودند طوری سیگنال فرستادند و مصاحبه کردند تا فدراسیون فوتبال در سال ۱۳۸۵ تعلیق شود. آقایان مرتب می‌گفتند سیاسیون نباید در فوتبال دخالت کنند اما خودشان سیاسی‌ترین هیئت‌رئیسه فدراسیون فوتبال در تمام تاریخ ایران را تشکیل دادند. بعضی از همان آقایان آن‌قدر بی‌معرفت بودند که گفتند مایلی‌کهن بهایی است! آدم چیزی را که برای خودش و خانواده‌اش نمی‌پسندد نباید برای دیگران هم بپسندد. من هیچ ادعایی ندارم و معتقدم مانند همه انسان‌های دیگر اشتباه هم داشته‌ام ولی برخلاف برخی افراد اهل جانماز آب کشیدن نیستم.

برسیم به لیگ برتر؛ مسابقاتی که از چهارشنبه هفته جاری شروع می‌شود و بحث‌های زیادی هم پیرامون آن مطرح است؛ از هزینه‌های نجومی برخی تیم‌ها تا ماجرای سقف بودجه.
من اگر در فوتبال ایران مسئولیت داشتم باور کنید اجازه ورود هیچ بازیکن خارجی را به لیگ برتر نمی‌دادم چون معتقدم در فوتبال ما زمینه برای پرورش استعدادها وجود دارد و احتیاجی نیست از خارج فوتبالیست بیاوریم. در روزگاری که ما فوتبال بازی می‌کردیم باید قاچاقی به زمین فوتبال می‌رفتیم. خانواده‌ها حمایتی از بچه‌ها نمی‌کردند تا فوتبالیست شوند ولی الان بعضی خانواده‌ها حاضرند بچه‌هایشان دکتر نشوند اما فوتبالیست شوند. من خودم با زمین چمن مصنوعی مخالفم اما در همین زمین‌های چمن مصنوعی که داخل تهران وجود دارد ببینید چقدر استعداد می‌توان کشف کرد؛ حالا شما کل ایران را در نظر بگیرید. ما مهد استعداد هستیم اما به شرطی که این استعدادها کشف شوند.

البته در مورد بازیکنان خارجی که شما فرمودید نفراتی مانند کوین یامگا هم هستند که واقعا برای استقلال کارایی دارند.
یامگا را واقعا دوست دارم چون هم بازیکن خوبی است و هم انسان فوق‌العاده نجیب و بی‌حاشیه‌ای محسوب می‌شود اما در کمال احترام به این بازیکن باید بگویم در فوتبال ایران زمینه برای پرورش و پیدا کردن بازیکنانی بهتر از ایشان هم وجود دارد. تازه همان‌طور که گفتم کوین یامگا بازیکن خوبی است ولی سایر خارجی‌هایی که وارد ایران شدند را نگاه کنید.

مثلا شیخ دیاباته!
بابا این بنده خدا که جدا از بحث مصدومیت، اصلا هم‌سن‌وسال من بود (می‌خندد) یا در مورد آقای پریرا؛ ایشان چه کارایی برای پرسپولیس داشتند و چه کار کردند که فوتبالیست‌های ایرانی نمی‌توانستند آن را انجام بدهند؟ بخش وسیعی از بازیکنان خارجی که وارد ایران می‌شوند به واسطه فرایند دلالی است. متاسفانه چنین افرادی در فوتبال ایران حکمرانی می‌کنند و تا امثال ملی کهن یا یک رسانه پیرامون این مسئله حرف بزند، با مسلسل به او حمله می‌کنند. همین شما در خبرورزشی اگر پیرامون این موارد بنویسید شک نکنید که به شما هم حمله می‌کنند. الان شنیدم آقای پریرا قبلا گفته بود نصف درآمدش را به دلار بدهند و نصف دیگر را به ریال. پریرا به ریال پول گرفت تا دستمزد دلال‌ها را در ایران بدهد!

البته کمال کامیابی‌نیا هم اخیرا در یک مصاحبه‌ای مدعی شده برخی افراد بیشتر از حدی که در رسانه‌ها مطرح شد بابت قراردادهای خودشان پول گرفتند.
من کمال کامیابی‌نیا را خیلی دوست دارم. در زمین جنگنده است ولی شخصیت بسیار خوبی دارد. حرف‌هایی که ایشان زده را خود من هم در گفت‌وگو با شما با صراحت می‌گویم.

به نظرتان سقف بودجه رعایت می‌شود؟
هیچ وقت رعایت نمی‌شود. مگر در سنوات گذشته سقف‌های دیگر رعایت شد؟ قواعدی مانند سقف بودجه فقط ضریب کاسبی را بالا می‌برد.

به نوعی می‌توان گفت در فوتبال ایران خیلی چیزها سر جای خودش نیست؟
هیچ‌چیزی سر جای خودش نیست. وقتی من در زمستان سال ۷۴ سرمربی تیم ملی شدم چه چیزهایی که پشت سرم نگفتند. به من گفتند چون وابسته به وزارت اطلاعات و سپاه هستی سرمربی تیم ملی شدی. البته انسان می‌تواند در هر شغلی که هست آدم خوبی باشد ولی برای من جالب بود که در مورد محمد مایلی‌کهن این حرف را می‌زدند؛ آدمی که از ابتدای جوانی در فوتبال بود، تحصیلاتش در ارتباط با ورزش بود و خودش هم کارمند سازمان تربیت بدنی بود. این آقایان چرا هیچ وقت نپرسیدند محمد مایلی‌کهن چرا هرگز مدیرعامل پرسپولیس نشد؟ چرا من هیچ‌وقت مدیرعامل پرسپولیس نشدم؟ یک بار به عضویت هیئت مدیره درآمدم ولی وقتی آقای انصاری‌فرد آمد دیگر نرفتم. بعضی از مدیران حاضر در ورزش فکر می‌کنند مایلی‌کهن طاعون دارد و اگر با او صحبت کنند از طریق تماس تلفنی هم این بیماری به آن‌ها منتقل می‌شود! همین آقای درویش که قبلا با هم رفیق بودیم وقتی من برایش پیام تبریک فرستادم، جوابم را طوری داد که انگار من بیمار هستم و کسی نباید به من نزدیک شود! الهی شکر که در زندگی به کسی محتاج نیستم. شما ببینید آقای آجورلو استقلال را بدون شکست قهرمان کرد اما چند ماه پس از این اتفاق او را برکنار کردند. مدیرعاملی که با یک سرمربی ایرانی تیمش را بی‌شکست قهرمان کرده بود را کنار گذاشتند و افراد دیگری را آوردند من خودم وقتی سرمربی تیم ملی امید بودم با همین آقای آجورلو دعوا کردم اما نمی‌توانم کارنامه‌اش را کتمان کنم چون استقلال را با فرهاد مجیدی بدون شکست قهرمان کرد ولی او را کنار گذاشتند و افراد دیگری را آوردند. قبل از آقای آجورلو آقای مددی مدیرعامل استقلال بود ایشان هم فرد خوبی است ولی خودش هم باور نمی‌کرد مدیرعامل استقلال شود. دقیقا مانند آقای حجت کریمی که او هم خودش باور نمی‌کرد حکم مدیرعاملی استقلال را به نامش بزنند.

و به عنوان بحث آخر برسیم به پرسپولیس. شرایط این تیم را در قیاس با فصل گذشته چطور می‌بینید؟
به نظرم پرسپولیس پارسال بیشتر از امسال یار گرفته بود. من به یحیی گل‌محمدی عزیز خیلی احترام می‌گذارم و او را دوست دارم اما فراموش نکنیم که اولا غیر از آقای کریم باقری، بقیه اعضای کادر فنی آقایحیی همه خارجی بودند و نکته مهم هم این‌که ملوان با مساوی کردن مقابل سپاهان در اصفهان قهرمانی را به پرسپولیس هدیه داد. شما تیم فصل قبل پرسپولیس را ببینید؛ فصل قبل علیرضا بیرانوند بازگشت، مرتضی پورعلی‌گنجی جذب شد، سروش رفیعی را گرفتند و برای به خدمت گرفتن شیخ دیاباته، پریرا و لوکادیا هم بودجه قابل ملاحظه‌ای صرف شد.