برخی تیم‌ها و باشگاه‌ها علی الخصوص در اروپا، به جوانگرایی روی آورده‌اند و به جای خریدن ستاره، ستاره‌های امروز و فردای دنیای فوتبال را می‌سازند. مصداق بارز آن رئال مادرید است که چند سالی می‌باشد از خریدن فوق ستاره‌ها دست کشیده و حسابی بر روی جوانان، سرمایه‌گذاری می‌کند.

 این گزارش که در دو قسمت تهیه شده، به اقصی نقاط قاره سبز سری می‌زند و بازیکنان جوان، مستعد و خوش آتیه تیم‌های مختلف را معرفی می‌کند. این بازیکنان در سال‌های نه چندان دور، به ستارگان و مهره‌های شاخصی از حیث تاکتیکی و تکنیکی تبدیل می‌شوند.

 تیجس دالینگا (هلند/ تولوز) 

سن: ۲۲

یک مهاجم نوک شش دانگ، با قد و قامتی کوتاه، اعتماد به نفس لازم، انرژی بالا، اراده بی نظیر، مجرب و کارکشته در گلزنی! همین یک خط برای توصیف او کافی است اما هنوز آمارهای دیگری از او وجود دارند که اگر از آنها مطلع شوید، مطمئنا دچار حیرت خواهید شد. او تا قبل از پیوستن به تیم اکسلسیور در لیگ سطح دوم فوتبال هلند، یک بازیکن گمنام و معمولی در تیم خروخینخن به شمار می‌رفت؛ولی وقتی که لباس اکسلسیور را بر تن کرد، به قدری درخشید که باعث شد تولوز، تیمی از لیگ یک فرانسه برای خرید او دست به جیب شود. اما اصلاً چه اتفاقی افتاد که او بار سفر خود را برای فرانسه بست؟ دالینگا در چهل و چهار دیدار، سی و شش گل به ثمر رساند که این آمار نشان می‌دهد این فوروارد هلندی، چطور به شکوفایی و بلوغ در سبک بازی خود رسیده است. او همچنین برابر تیم‌های دِن بوش و تل استار، دست به پوکر زد. زدن چهار گل برای کمتر مهاجمی از جنس دالینگا در سنین جوانی، رخ می‌دهد. ضمن اینکه دالینگا در فصل سپری شده با تولوز، قهرمانی در جام حذفی را کسب کرد و نباید نقش او را با زدن شش گل در طول تورنمنت از جمله دو گل در فینال رو به روی نانت نادیده گرفت. همانطور که گفته شد، او از قد کوچکی برخوردار است اما به شدت پرش‌های خوبی دارد و مدافعان حریف را با پرش، سرعت و حرکات هوشمندانه اش زمین گیر می‌کند. دالینگا برای تیم زیر بیست و سه ساله‌های هلند هم به میدان رفته و از همین حالا می‌توان او را به شرط حفظ کردن روند خوبش، در مهاجمین لیست تیم ملی هلند در یورو ۲۰۲۴ و جام جهانی ۲۰۲۶ دید. دالینگا شایستگی این را دارد که در تیم‌های بزرگتر از تولوز توپ بزند. جالب اینجاست که نامزد او، والیبالیست حرفه ای است و دالینگا از آغاز زندگی زناشویی، دارای یک خانواده ورزشی می‌باشد.

لِوی کول‌ویل (انگلیس/ چلسی)

سن: ۲۲

شاید تعریف هری ردنپ در مورد این مدافع میانی، شما را متعجب سازد. او از لوی کولویل به عنوان یک رولز رویس یاد کرده و معتقد است که این مهره دفاعی، بسیار با کلاس و با کیفیت، فوتبال بازی می‌کند. قدرت فوق العاده پا به توپ و حمل توپش، از او یک مدافع مدرن در پریمر لیگ ساخته؛ همچنین دوندگی بی امانی در جریان بازی دارد و این توانایی را می‌توان در او دید که چقدر خوب و مناسب، ضرباهنگ حملات و ضد حملات برایتون را تنظیم می‌کند. او در تمامی‌رده‌های آکادمی‌چلسی و تیم ملی انگلیس، بازی کرده و در طول این مدت، به تیم‌های‌هادرزفیلد و برایتون قرض داده شد. سکاندار برایتونی‌ها، روبرتو دی زربی است که این مرد ایتالیایی و نابغه در مربیگری،با اعتماد به او و سپردن قلب دفاع تیم در فصل جاری، مهر تائیدی بر عملکرد فوق العاده و تقریباً بی نقص کول‌ویل زد. گفته می‌شود که این بازیکن بیست ساله، به شدت به پدر و مادرش وابسته است و والدین او نقش برجسته ای در انتخاب‌های او دارند. عصر روز چهارشنبه، او با چلسی تا سال ۲۰۲۹ تمدید کرد. زمزمه‌هایی هم از علاقه لیورپول به لوی کول‌ویل، از گوشه و کنار به گوش می‌رسد.

آندره آلمیدا (پرتغال/ والنسیا)

سن: ۲۳

آلمیدا جزو آن دسته از استعدادهای فوتبال پرتغال است که کیفیتش از نوع درجه یک محسوب می‌شود. در واقع، همه کاره زمین است و به خوبی وسط زمین را پوشش می‌دهد. قدرت شوت زنی او از راه دور با پای راست، جزء نقاط قوت سبک بازی او به حساب می‌آید. آلمیدا به مدت سه فصل در ویتوریا گیمارش B توپ زد و بعد از آن، توانست سه سال در تیم اصلی ویتوریا گیمارش بازی کند. پس از چنین پیشرفتی، آلمیدا چمدان خود را برای ترک پرتغال به مقصد اسپانیا و مستایا بست. او در فصل گذشته برای خفاش‌ها، در مجموع سی و چهار بار در ترکیب اولیه، حضور پیدا کرد که دو مرتبه پایش به گلزنی باز شد و چهار پاس گل هم برای هم‌تیمی‌هایش ارسال کرد. این‌هافبک با استعداد پرتغالی، آنچنان آمار چشمگیری به عنوان یک‌هافبک میانی ندارد اما به هر روی، نباید او را در سال‌های آتی، دست کم گرفت. آلمیدا از بهترین استعدادهای فوتبال پرتغال در نسل جدید، به شمار می‌رود.

مانو کونه (فرانسه/ مونشن گلادباخ)

سن: ۲۲

دو واژه «گردن کلفت» و «جان سخت»، توصیف دقیقی از سبک بازی مانو کونه است. او همیشه آماده است که حمله تیم‌های رقیب را با تکل زدن و خطاهای مکرر، متوقف کند؛ به عبارتی، صفت «بازی خراب کن» بورسیا مونشن گلادباخ، به کونه تعلق می‌گیرد. جنب و جوش او وصف ناشدنی است و به ندرت پیش می‌آید که خسته شود و به طرز عجیبی، خستگی ناپذیر است. عملکرد درخشانش در پست‌هافبک دفاعی، او را به یکی از مهره‌های ثابت این تیم بدل کرده؛ ضمنا او آمار بسیار قابل توجه ای در زدن تکل‌های صحیح دارد. آمار، این موضوع را به خوبی منعکس می‌کند که مانو کونه، پنجاه و سه درصد تکل‌هایش، با موفقیت همراه بوده که چنین ارقامی‌به راحتی توسط هر بازیکنی کسب نمی‌شود. در حقیقت، مانو کونه یکی از بهترین خشن‌های بوندسلیگا در فصول اخیر را به خود اختصاص می‌دهد. او تنها بیست و دو سال سن دارد و در ابتدای مسیر حرفه ای فوتبالش، در تیم تولوز مورد استفاده قرار می‌گرفت. بدون شک، تاثیرات مانو کونه در میانه زمین برای مونشن گلادباخ، انکارناپذیر است؛ البته اگر مصدومیت به او اجازه بازی کردن دهد.

معین احمدوند| باشگاه خبرنگاران آزاد