وقتی به تعداد زیادی مدیران باشگاه استقلال در طی یک دهه اخیر نگاهی می‌اندازیم و این همه تغییر را مشاهده می‌کنیم و به فراخور آن این تغییرات پس از میز و صندلی مدیریت به نیمکت آبی پوشان هم تسری پیدا کرده است پی به دلیل اصلی ناکامی یک دهه ای این باشگاه در کسب قهرمانی و همچنین رفع مشکلات مالی و غیر مالی آن خواهیم برد.
استقلال به معنای واقعی در یک دهه گذشته یک مدیرعامل نداشته است، مدیری که علاوه بر کاربلدی و دلسوز بودن مورد حمایت واقعی وزارت ورزش هم قرار گرفته باشد.
متاسفانه انتخاب‌های باری به هر جهت و از آن سو عدم حمایت از مدیری که خود او را بر این منصب و پست قرار داده است از بزرگترین دلایل عدم موفقیت در کسب قهرمانی و از سویی دیگر کم شدن مشکلات مالی و غیرمالی این باشگاه بوده است.
مدیرانی که در طی یک دهه اخیر با حکم وزارت ورزش به باشگاه استقلال وارد شدند هر کدام چند صباحی پشت میز مدیریت این باشگاه نشستند و زیبا صحبت می‌کردند و با وعده و وعیدهای قشنگ و رنگارنگ و صد البته غیر ممکن و پوشالی برای یافتن جایی در دل هواداران ماندند و سپس به دستور همان وزارت جای خود را به فرد دیگری دادند و این داستان همچنان ادامه پیدا کرد.
مشکلاتی که از یک مدیر به مدیر بعدی به ارث می‌رسیدند و این کوه مشکلات همین طور بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود و فقط در پست مدیریت نام‌ها تغییر می‌کنند و از این کوه بزرگ مشکلات چیزی برداشته نمی‌شود تا به واقع به لزوم داشتن یک مدیرعامل واقعی با حمایت وزارت ورزش برای باشگاه استقلال پی ببریم.
محمود فخرالحاج| باشگاه خبرنگاران آزاد
