دمارای گری اکنون جامائیکایی است. وینگر اورتون به تیم ملی انگلیس نزدیک نبود و به همین دلیل در آرزوی ملی‌پوش شدن به جامائیکا پیوست. دنیای مدرن چنین است، ده‌ها فوتبالیست سطح بالا وجود دارند که می‌توانستند برای کشور دیگری بازی کنند. این ستاره‌ها یا در جای دیگری به دنیا آمدند، یا در جای دیگری بزرگ شدند یا پدر و مادر یا پدربزرگ و مادربزرگی از کشوری کاملاً متفاوت دارند…

میروسلاو کلوزه

بهترین گلزن تاریخ آلمان در جام‌جهانی اصلا اهل آلمان نیست. در واقع، دو نفر جلویی آنها در یورو ۲۰۰۴ هر دو از کشور همسایه لهستان بودند. پدر کلوزه «یوزف» فوتبالیست حرفه‌ای بود که در اوسر بازی می‌کرد، در حالی که مادرش بازیکن تیم ملی هندبال لهستان بود. این مهاجم در هشت سالگی بدون اینکه زبان بداند به آلمان نقل مکان کرد و در نهایت اولین قهرمانی جام‌جهانی آلمان به عنوان کشوری متحد را به دست آورد.

این موضوع گواهی بر میراث چندفرهنگی آلمان است که بازیکنانی مانند اوزیل، خدیرا، گوندوغان و پودولسکی (هم‌تیمی لهستانی میرو در سال ۲۰۰۴) همگی با ریشه‌هایی در کشورهایی دیگر برای مانشافت بازی کردند.

پپه

پپه در واقع برزیلی است اما سلسائو در هر سطح از تیم جوانان از او دوری می‌کرد. اولین بار در سال ۲۰۰۶ از پپه خواسته شد که برای کشورش بازی کند اما دیگر دیر شده بود. مدافع پورتو تصمیم گرفته بود برای تیم ملی پرتغال بازی کند و در سال ۲۰۰۷ اولین بازی ملی خود را برای این کشور انجام داد. او از آن زمان تاکنون بیش از ۱۲۰ بازی انجام داده و در اولین جام پرتغال در یورو ۲۰۱۶ نقش مهمی ایفا کرده است. احتمالا برزیل از اینکه زودتر از او دعوت نکرده افسوس می‌خورد.

حداقل هر دو کشور به یک زبان صحبت می‌کنند.

لروی سانه

لروی سانه در اسن آلمان بزرگ شد. او به کشور بازگشت تا برای بایرن مونیخ بازی کند، مانند همه آلمانی‌های خوب، و با فارغ‌التحصیلی از آکادمی شالکه هوش تاکتیکی فردی را دارد که در این سیستم پرورش یافته است.

با این حال، او در دنیای موازی به لطف پدرش «سلیمان سانه» که ۲۹ گل برای سنگال به ثمر رساند، می‌تواند در جناح مقابل سادیو مانه به میدان برود. او حتی می‌توانست لباس تیم ملی فرانسه، کشوری که پدرش در آن بزرگ شده، را بر تن کند. سانه گفت: «هیچ وقت بحث پوشیدن پیراهن فرانسه یا سنگال مطرح نبود. کشور من آلمان است. من یک خالکوبی از نقشه سنگال دارم، درست است، و همچنین نقشه آلمان... اما نه نقشه فرانسه، متاسفم.»

کیلیان امباپه

یک پوستر نایکی زمانی چنین نوشته بود: «سال ۱۹۹۸ سال بزرگی برای فوتبال فرانسه بود. کیلیان متولد شد».

جوان‌ترین بازیکنی که پس از پله در فینال جام‌جهانی گلزنی کرده و دومین بازیکنی که از زمان جف هرست هت‌تریک کرده: او در سن دنیس، خارج از پاریس بزرگ شد و اکنون برای تیم فوتبالی که از بچگی حمایتش می‌کرد بازی می‌کند.

پدر او «ویلفرد» اهل کامرون است. جام ملت‌های آفریقا را با کیلیان امباپه تصور کنید…

آلفونسو دیویس

آلفونسو دیویس شروع سختی در زندگی داشت. این مدافع کناری از والدین لیبریایی در بودوبورام، اردوگاه پناهندگان در غنا، پس از فرار آنها در جریان جنگ داخلی دوم لیبریا که باعث آواره شدن بیش از ۴۵۰۰۰۰ لیبریایی شد، متولد شد.

بنابراین دیویس واجد شرایط بازی برای لیبریا، کشور تنها آفریقایی برنده توپ طلا «جورج وه‌آ» است. او همچنین اجازه بازی برای غنا را هم دارد، زیرا در آنجا متولد شد. در عوض، او امیدوار است که اولین کانادایی باشد که برنده توپ طلا می‌شود. او نگران راهیابی به جام جهانی ۲۰۲۶ نیست زیرا کشورش با آمریکا و مکزیک میزبان مسابقات خواهد بود.

کریستین پولیشیچ

کریستین پولیشیچ اهل پنسیلوانیا است، لهجه آمریکایی‌اش را به هیچ عنوان از دست نداده و پدرش در دهه ۱۹۹۰ برای تیم هریسبورگ هیت فوتبال داخل سالن بازی می‌کرد.

پولیشیچ در هفت سالگی به مدت یک سال در انگلیس زندگی کرد و برای تیم جوانان براکلی تاون بازی کرد، اگرچه این موضوع برای بازی در تیم ملی انگلیس کافی نیست. وینگر چلسی دارای پاسپورت کرواسی است، اما از بازی برای نایب‌قهرمان جام‌جهانی ۲۰۱۸ خودداری کرد تا نماینده تیم ملی ایالات متحده آمریکا باشد.

عدنان یانوزای

انگلیس به دنبال این بود که عدنان یانوزای تابعیت انگلیسی خود را بگیرد و بازیکن تیم سه‌شیر شود. با این حال، سازمان توافق ملل داخلی این شانس را از او سلب کرد... هرچند گزینه‌های زیادی برای او باقی ماند.

یانوزای واجد شرایط بازی برای بلژیک بود زیرا در این کشور متولد شد و پاسپورت بلژیکی داشت، که در نهایت تصمیم گرفت این کار را انجام دهد. اگرچه آلبانی (از طریق تبار آلبانی‌اش) و کوزوو (که در آن زمان عضو فیفا نبود و فقط یک کشور مستقل تا حدی به رسمیت شناخته شده بود) نیز گزینه‌هایش بودند. ستاره سابق منچستریونایتد همچنین واجد شرایط بازی در صربستان، ترکیه و کرواسی هم بود.

پیر امریک اوبامیانگ

اوبا یکی از دو بازیکن ملی گابنی است که در لیگ برتر بازی کرده و دومی مرد دیگری است که غرب لندن را به خوبی می‌شناسد؛ ماریو لمینا. پیر امریک اوبامیانگ کاپیتان ملت آفریقا است، درست مانند پدرش ویلی، اما او در فرانسه به دنیا آمد و بزرگ شد. در دنیای موازی، فرانسه می‌توانست از او و امباپه استفاده کند.

ایوان راکیتیچ

ایوان راکیتیچ از آکادمی بازل آمد، که بدون شک سرنخی از محل تولد و بزرگ شدن او می‌دهد. سوئیس خانه بسیاری از پناهندگان و مهاجرانی است که از موقعیت بی‌طرفی این کشور در جنگ برای جستجوی مکانی امن‌تر برای زندگی استفاده کرده‌اند، و مانند خانواده گرانیت ژاکا، والدین ایوان راکیتیچ از اروپای شرقی آمده‌اند.

مادر و پدر راکیتیچ هر دو کروات بودند، اما برخلاف بسیاری از بازیکنان این لیست، او در واقع نماینده ملیت دیگری نیز بود. راکیتیچ در سطح جوانان با تیم‌های ملی زیر ۱۷، زیر ۱۹ و زیر ۲۱ ساله‌های سوئیس بازی کرد و بعد دعوت اسلاون بیلیچ برای پوشیدن پیراهن تیم ملی کرواسی را پذیرفت.

ارلینگ هالند

بله، انگلیس می‌توانست بین هری کین و ارلینگ هالند در خط حمله یکی را انتخاب کند.

هالند در لیدز به دنیا آمد، زمانی که پدرش «آلف اینگه» برای لیدزیونایتد بازی می‌کرد. ارلینگ هنوز هم تا به امروز از طرفداران لیدز است. اما قبل از اینکه انگلیس حتی بخواهد او را در نظر بگیرد، او بخشی از تیم جوانان نروژی بود و بازی برای انگلیسی‌ها همیشه راهی دور به نظر می‌رسید. گرت ساوت‌گیت درباره پدیده منچسترسیتی گفت: «ما زود جذب می‌کنیم، اما قطعا زمانی که او هنوز در یورکشایر بود برای ما جذاب نبود.»