هدف از اعزام تیم ملی ایران به تورنمنت کافا، احتمالا بررسی وضعیت ملی پوشان در ۳ بازی و قرار گرفتن کل تیم در شرایط مسابقه بود. کسب جام هم لابد در دستور کار قرار داشت و به نظر می‌رسد کادرفنی به همه نقشه‌هایی که در سر داشت رسیده است.
افغانستان، قرقیزستان و تیم آخر ازبکستان حریفانی بودند که تیم ملی ایران را در بستر رقابت‌های جام ملت‌های آسیا قرار دادند که اگر غیر از این بود، تیم ملی در تورنمنت کافا شرکت نمی‌کرد.
بدون هر گونه تکلف و تعارف باید بگوییم انتقاد از وضعیت فعلی تیم ملی، به صلاح فوتبال ایران و کادرفنی نیست؛ چرا که هنوز فوتبال ما در رده ملی کار به خصوصی انجام نداده که درباره اش قضاوت کنیم. البته نقدهای مثبت و منفی به هیچ وجه به معنای مانع تراشی در مسیر فوتبال ملی تلقی نمی‌شود. هر چه هست اینکه تصور می‌کنیم نیمه اول دیدار با ازبکستان که تیم ملی ما از سوی حریف تحت فشار قرار گرفت، می‌تواند درس بزرگی برای مربیان باشد.
فرض کنید در جام ملت‌های آسیا با یکی از تیم‌های‌های عربستان، کره جنوبی، ژاپن یا استرالیا مواجه شویم. در این صورت باید بدانیم هیچ کدام از این تیم‌ها کوچک‌ترین شباهتی با افغانستان، قرقیزستان و حتی ازبکستان ندارند؛ آنها در مراحل حذفی به هر دری می‌زنند تا ما را حذف و جام را مال خود کنند، حتی تیم ملی فوتبال قطر هم چنین هدفی را برای خود ترسیم کرده است.
نتیجه‌ای که در جام ملت‌ها رقم می‌خورد، محصول تمام تلاش‌ها و تصمیم سازی‌هایی است که کادرفنی انجام داده و این رقابت‌ها می‌تواند معیار و قضاوت درباره تیم ملی مدل جدید باشد؛ تنها می‌ماند امیدواری ما به این نکته مهم که کافا، اولین و آخرین جام تیم ملی ایران نباشد!
بیشتر بخوانید: قهرمانی ایران در کافا در یک بازی جنجالی/ فتح اولین جام آسیایی قلعه‌نویی با تیم ملی
