شاید هواداران رئال مادرید از نبود آزار در فصل بعد، بیشتر خوشحال شدند. پسر بلژیکی رئال، به هیچ وجه در حد استانداردهای همیشگی اش ظاهر نشد و آرام آرام پا به افت و خاموشی و نزول گذاشت.
اصلا چه اتفاقی افتاد که این ستاره، در آسمان شهر مادرید، محو و ناپدید شد؟
بالاخره بعد از بازی با اتلتیکو بیلبائو، هواداران رئال نفس راحتی کشیدند. آنها دیگر آزار را در زمین یا حتی بر روی نیمکت تیم نمی بینند. قطعا یکی از بدترین خریدها در طول تاریخ باشگاه، از منظر همه مادریدی ها لقب می گیرد!
کمی به عقب بر می‌گردیم. ادن در لیل فرانسه به عنوان یک پدیده به فوتبال اروپا در آن زمان، معرفی شد. کسب جایزه بهترین بازیکن جوان در دو فصل متوالی و جوان ترین بازیکنی که موفق می شود عنوان بهترین بازیکن فصل را فتح کند، خبر از کشف یک نابغه در فوتبال فرانسه و لوشامپیونه می داد. این استعداد خالص، حسابی چشم مدیران چلسی و رومن آبراموویچ را گرفت. آنها زود دست به کار شدند و با بستن یک قرارداد خوب، آزار را به خدمت گرفتند. قبل از اینکه او به چلسی بپیوندد، مورینیو به شدت این بازیکن را زیر نظر داشت و دنبال جذب او بود و می پسندید که ادن برای رئال توپ بزند اما در عرض گذشت چند فصل، مورینیو در دوره دوم خود و بازگشت به لندن برای هدایت آبی ها، نسخه پیشرفته تری از آزار را در چلسی مشاهده کرد و از او به درست ترین شکل ممکن، بازی گرفت. آزار تحت هدایت مورینیو و کونته، به دو قهرمانی در لیگ برتر انگلیس رسید و تبدیل به یک فوق ستاره و همه کاره در چلسی شد. او به طوری درخشید که در فصل 2014/15،توانست جایزه بهترین بازیکن فصل لیگ برتر را از آن خود کند. پس از دون آنتونیو، مائوریتسیو ساری، مربی ایتالیایی، سکاندار آبی های لندن شد. آزار در حضور ساری بر روی نیمکت، وصف ناپذیر بود. در لیگ اروپا، به همراه دیگر ستاره های تیم، دست به کار بزرگی زد و با تأثیر گذاری قابل توجه ای، چلسی برای دومین بار فاتح لیگ اروپا شد.
نحوه بازی او به یک ثبات رسیده بود و تا حد امکان، توانسته بود یک فوتبال خاص از خود ارائه دهد. بارزترین سبک بازی او، قدرت دریبلینگ زیاد و پا به توپ فوق العاده اش بود که خیلی از مدافعان را هنگام حمل توپ، کلافه و اذیت می کرد. عملکردش در تیم ملی بلژیک هم کم نظیر بود. جام جهانی روسیه، زیبایی ویژه ای برای او داشت و خاطره خوشی از او برای هواداران بلژیک در تابستان2018روسیه، به جا ماند. او در آن تورنمنت، بازوبند کاپیتانی را بر دست می بست. ادن و هم تیمی هایش افتخار آفرینی کردند و به رده سوم در جام جهانی دست پیدا کردند. ولی آغاز یک پایان، برای او در رئال مادرید رقم خورد. شاید او تاوان رویای تحقق نیافته اش را پس داد. بازی در تیمی که زیدان روزی، آقایی می کرد و از قضا، الگوی ادن در دوران کودکی اش بود. پس از گذراندن یک جام جهانی عالی، او لندن را به مقصد مادرید ترک کرد. شماره هفت را در ابتدای ورودش، به او تقدیم کردند؛ همان شماره ای که روزگاری رائول و کریس رونالدو بر تن داشتند و قرار بر این بود که آزار، جانشین بی بدیل رائول و رونالدو باشد و ادامه دهنده مسیر درخشان آنها! اما زهی خیال باطل!
با هزینه خریدی به رقم صد و پانزده میلیون یورو و دستمزدی صد و بیست پنج میلیون یورویی، ضرر زیادی روی دست باشگاه گذاشت. در واقع، فلورنتینو پرز با خرید آزار، متضرر شد و هرگز تا به امروز نتوانست جایگزینی در حد و قواره های رونالدو پیدا کند!
در روز معارفه ادن به تماشاگران و رسانه ها، اضافه وزن وحشتناکی، در بدن او موج می زد و بدجوری در ذوق!
مصدومیت، مصدومیت و مصدومیت! او در چهار سال حضورش، صد و چهل و سه بازی را برای مادریدیستا از دست داد. انجام هفتاد و شش بازی و ثبت هشت گل و دوازده پاس گل، آمار به جا مانده از دوران فاجعه آمیز آزار در کهکشانی ها را به خوبی نشان می دهد. اگر از تعداد دقایق بازی او درصد بگیریم، نزدیک به نوزده درصد در ترکیب رئال برای دیدارها، حاضر بوده و بازی کرده است. چنین آمار و ارقامی، حاکی از آن دارد که آزار، هر چقدر در چلسی یک سوپر استار بود، در رئال مادرید به یک نیمکت نشین محض تبدیل شد.
پنج فصلی از جدایی رونالدو می گذرد؛ پیراهن شماره هفت باشگاه رئال مادرید پس از رفتن رونالدو از تیم، به تن هیچ بازیکنی نساخته؛ نه تن ماریانو دیاز و نه تن پسری به نام ادن آزار! ادن زودتر از آنچه که تصور می شد، رو به خاموشی رفت و به طرز عجیبی، این استعداد ناب بلژیکی، در اسپانیا سوخت و به هدر رفت!
زمانی هم که در چلسی بازی می کرد، پزشکان باشگاه دائما نگران وضعیت سلامت او بودند و به این موضوع واقف بودند؛آزار علاوه بر استعداد فوتبالی، مستعد مصدومیت های طولانی و طاقت فرسا است!در چلسی کمتر دچار افت شد اما در رئال مادرید، سقوط بسیار بدی، تجربه کرد! او چهار سال از عمر فوتبالی اش را به راحتی و با مصدومیت های فراوان از دست داد. ناگفته نماند چهار سال، زمان کمی برای یک فوتبالیست حرفه ای نیست!
به ادعای چند خبرنگار فعال در فوتبال اروپا، معلوم نیست که آزار آیا تصمیم دارد به فوتبال خود ادامه دهد یا فکر آویختن کفش ها و خداحافظی با دنیای فوتبال باشد! مصدومیت های بی موقع، نداشتن تمرینات مناسب و عدم آمادگی جسمانی! سه دلیلی که شاید آزار را به یک فوتبالیست کاملاً معمولی مبدل کرد! یادمان نرود که در دوره ای، ادن آزار را پس از لئو مسی، بهترین دریبل زن اروپا به شمار می آوردند! حیف و صد حیف از ستاره ای که زود به دست فراموشی سپرده شد!
معین احمدوند| باشگاه خبرنگاران آزاد
