تغییرات متعدد و متوالی روی نیمکت استقلال حال و روز وخیمی را برای این تیم ساخته است طوری که این تیم هر فصل شاهد حضور یک مربی روی نیمکت بوده است، از منصوریان گرفته تا شفر و سپس مجیدی، بعد فکری و باز مجیدی، سپس استرا و باز مجیدی و حال ساپینتو...
بیشترین حضور از این جمع را تنها شفر داشته که آن هم به دو فصل کامل نینجامیده است و در پایان فصل دوم با یک شکست بد موقع از کار برکنار شد و سپس فرهاد بوده که با یک فصل و نیم پس از استرا بیشترین حضور را روی نیمکت آبی پوشان داشته اند که هر کدام شان به دو فصل ختم نشده است.
این همه تغییر و تحول بدون فایده یک دهه بدون جام را برای استقلال آورده است.
و این فصل هم داستان سومین سرمربی خارجی یک دهه اخیر استقلال هم راه به جایی نبرد و از دست دادن دو جام و این همه محرومیت و اخراج از سویی دیگر اوضاع را برای نیمکت این فصل آبی پوشان سخت تر کرده بود.
به معنای واقعی ساپینتو هم برای استقلال مربی موفقی نشد و پس از شکست در فینال حذفی ایران را به مقصد کشورش پرتغال ترک کرد و با اعلام محرومیت ۴ ماهه تازه اش شاید بازگشت دوباره برای یک فصل دیگر را در پرده ای از ابهام و بن بستی قوی قرار داده است.
شاید نتوان بسیاری مشکلات این یک دهه اخیر را تنها در سرمربی و کادرفنی جستجو کرد و عوامل و دلایل دیگری از جمله مدیریت و وزارت و... در این ناکامی یک دهه ای استقلال سهیم بوده اند و تنها یک سرمربی یا کادر فنی چند نفره نمی‌توانند هم مسائل فنی را به دوش بکشند و گردن بگیرند و هم مسائل غیرفنی که باز هم به مسائل فنی فشار وارد می‌کنند را گردن بگیرند و پاسخگو باشند.
اما کاش ساپینتو هم همانند شفر در سال اول یک جام می‌آورد تا برای سال دوم باز یک ثبات حداقلی روی نیمکت آبی پوشان شاهد بودیم و اگر تغییری هم در راه بود به سال بعد و پس از پایان فصل بعد موکول می‌شد اما هم مسائل فنی و عدم کسب قهرمانی حداقل در یکی از دو جام این فصل و همچنین مسائل اخلاقی که این فصل خیلی گریبان استقلال را گرفت و باعث غیبت‌های متعدد ساپینتو روی نیمکت شد همه و همه باعث شدند تا بگوییم ایشان هم برای استقلال مربی موفقی نشد حتی در کوتاه مدت، حتی در سال اول حضورش.
محمود فخرالحاج| باشگاه خبرنگاران آزاد
