حالا می‌توان او را دست‌نیافتنی‌ترین بازیکن تاریخ فوتسال ایران دانست؛ کسی که در کنار کسب افتخار سومی جام جهانی همراه تیم ملی ایران و قهرمانی‌های متعدد در جام ملت‌ها و لیگ قهرمانان آسیا، منتظر افتخارآفرینی در اروپا بود و پس از یک دهه حضور فعال در سطح اول قاره سبز توانست به این مهم دست پیدا کند.
یک‌سال اخیر برای شماره ۱۰ تیم ملی ایران به بهترین شکل پیش رفته و غیر از حسرت بالا بُردن جام قهرمانی آسیا به‌عنوان کاپیتان در نخستین دوره‌ای که بازوبند به او تحویل داده شده بود، هیچ حسرت دیگری ندارد و می‌تواند با آرامش خاطر به ادامه فوتسال خود و کسب جام در آسیا و حتی جهان همراه با تیم ملی فکر کند.
مثل وحید شمسایی که تعداد گل‌های او در تیم ملی حالا حالاها دست نیافتنی است، افتخارات و جام‌های حسین طیبی هم در فوتسال به همان میزان رسیده و آنقدر در رقابت‌های مختلف به قهرمانی رسیده که تبدیل به پرافتخارترین فوتسالیست تاریخ ایران شده و بعید است به این زودی کسی حتی تا نزدیکی آن هم پیش برود.
درست است که مسلم اولادقباد در سن ۲۷ سالگی توانست لژیونر شود و پس از طیبی به پالما راه پیدا کند، اما کیفیت بالایی که ستاره و کاپیتان تیم ملی ایران در باشگاه اسپانیایی به نمایش گذاشته، موجب شد تا او همواره در ترکیب رقابت‌های حساس دیده شود و آمار گلزنی جالب توجه‌تری نیز نسبت به هموطن خود داشته باشد؛ هرچند مسلم هم در نخستین سال لژیونر شدن به تجربه مهمی با بازی در لیگا ناسیونال و لیگ قهرمانان به دست آورد.
انگیزه بالا و کیفیت عالی در جریان بازی دیشب در فینال فوتسال لیگ قهرمانان اروپا، نحوه شادی و رقص در سالن اختصاصی پالما مایورکا و تصاویری که در کنار جام می‌گرفت، نشان می‌داد حسین طیبی چقدر منتظر این لحظه و مسابقه انتقامی با اسپورتینگ لیسبون بود تا بتواند کاپ بلورین را لمس کند.
حسین طیبی پس از نمایش فوق‌العاده در مراحل گروهی، الیت و نیمه نهایی که توانست مقابل تیم‌های پاریس فرانسه (۲ گل)، غیرت قزاقستان، اندرلخت بلژیک، دوبووچ اسلوونی و بنفیکا پرتغال (۲ گل) گلزنی کند و نقش مهمی در صعودشان به فینال داشته باشد، دیشب با احساس درد شدید برابر اسپورتینگ لیسبون قرار گرفت و توانست وظایف تاکتیکی خود را به بهترین شکل انجام بدهد و در نهایت هم با زدن یک ضربه پنالتی مطمئن، جام را بالای سر ببرد.
اگر بگوییم کاپیتان تیم ملی فوتسال ایران بیشترین نقش را در صعودشان به فینال لیگ قهرمانان اروپا داشت، بی‌جهت نگفتیم؛ او در مرحله گروهی که تیمش بالاتر از غیرت قزاقستان، اندرلخت بلژیک و پاریس فرانسه قرار گرفت و صدرنشین گروه A شدند، در دو رقابت فوق حساس برابر غیرت و اندرلخت در دقایق ۳۹ گلزنی کرد تا شکست تیمش با مساوی عوض شود و در نیمه نهایی نیز مرد اول صعودشان به فینال بود.
طیبی که در مسابقه نیمه نهایی مقابل بنفیکا و تیم سابق خود دو گل به ثمر رسانده و یک پاس گل داده بود، به خاطر مصدومیت پنج دقیقه پایانی را با گریه شدید از روی نیمکت دنبال کرد و مشخص نبود به دیدار پایانی برسد، اما صبح روز فینال به "ورزش سه" گفته بود حتی اگر آخرین بازی عمرش باشد، برابر اسپورتینگ قرار می‌گیرد تا تیمش را برای رسیدن به جام کمک کند.
این ستاره فوتسال ایران برای گرفتن انتقام از اسپورتینگ لیسبون لحظه شماری می‌کرد و با خودش قرار گذاشته بود هر طور شده در بازی دیشب به زمین برود؛ طیبی در فصل ۱۹-۲۰۱۸ که فوق‌العاده کار کرده بود، با دست شکسته در بازی نیمه نهایی حاضر شد و در نیمه نهایی مقابل بارسلونا گل زد و پاس گل داد ولی در نهایت شکست دو بر یک را در رقابت فینال برابر اسپورتینگ تجربه کرد تا دستش به جام نرسد، اما چهار سال پس از آن اتفاق، توانست از همین تیم جام را بگیرد.
طیبی پس از تجربه یک مقام سومی اروپا همراه بنفیکا و یک نایب قهرمانی و یک سومی لیگ قهرمانان همراه با غیرت قزاقستان، شاید تصورش را نمی‌کرد بتواند همراه با پالما اسپانیا به این مهم دست پیدا کند، اما به مهم‌ترین جام در دوران ورزشی خود رسید.
ستاره فوتسال ایران در حالی توانست مقابل چشمان بسیاری از ستاره‌های فوتبال و فوتسال جهان به جام قهرمانی برسد و با ۷ گل و ۳ پاس گل با جام بلورین ژست‌های مختلف شادی بگیرد که پیش از آن، شاید چندین سال همه این مدل عکس گرفتن‌ها را تمرین کرده بود و بالاخره به آرزویش رسید.
طیبی شاید در همین فصل بتواند باز هم جام بگیرد؛ او به همراه اولادقباد پس از فتح لیگ قهرمانان، باید در لیگا ناسیونال اسپانیا پله پله پیش بروند و در نهایت با بارسلونا رقابت کنند تا بتوانند این جام را هم بگیرند که اگر این اتفاق بیفتد، فصل ۲۳-۲۰۲۲ برای آنها رویایی تمام می‌شود.
البته آرزوهای طیبی همینجا خلاصه نمی‌شود و او در کنار این افتخارات باشگاهی، منتظر است تا به‌عنوان کاپیتان تیم ملی و رهبرِ تیم تحت هدایت وحید شمسایی، در جام ملت‌های آسیا و حتی جام جهانی آینده نیز به قهرمانی دست پیدا کند.
شاید خیلی از فوتسالیست‌های جوان تعداد جام‌ها و افتخارات طیبی را از حالا روی دیوار اتاق‌شان نوشته باشند و بخواهند یکی یکی به آن دست پیدا کنند، اما طیبی هم مثل آنها هنوز تشنه موفقیت و جام‌های بیشتر است و به قول خودش تا امروز به هر افتخاری در فوتسال خواسته، رسیده؛ حتی بیشتر از آن.
در همین رابطه:
