بدون کوچک ترین تردیدی مجتبی محرمی یکی از چهره‌های استثنایی و ویژه در پرسپولیس و فوتبال ایران است. اغلب کارشناسان معتقدند شماره ۸ اسبق پرسپولیس، بهترین مدافع چپ تاریخ فوتبال ایران بوده است در حالی که مجتبی محرمی یک بازیکن راست پا بود! او به قدری با استعداد بود و می توانست از هر دو پای خوب به خوبی و مهارت استفاده کند که هرگز کسی متوجه نشد بهترین مدافع چپ تاریخ پرسپولیس و تیم ملی اصلا چپ پا نیست!

علی پروین همواره مجتبی محرمی را یکی از سه فوتبالیست کامل تاریخ این مملکت خوانده و حسابی شاگرد قدیمی و وفادارش را ستوده است. از مجتبی محرمی خاطرات فراوانی نقل شده که کمابیش همه از آن مطلع هستند. خاطراتی که اغلب به مسائل حاشیه ای مربوط بوده در حالی که از لحاظ فنی این فوق ستاره محبوب پرسپولیس در نیمه دوم دهه ۶۰ و نیمه اول دهه ۷۰ حرف‌های بیشتری برای زدن داشته است.

باری، امروز اما قصد داریم یک خاطره قدیمی را از زبان مجتبی محرمی بازگو کنیم که چند سال پیش برای نگارنده تعریف کرد: «یادش به خیر، وقتی در پرسپولیس بودم با یک تیم بازی داشتیم. آن روز یک جوان تازه وارد که به تیم ملی هم دعوت شده بود در ترکیب تیم ما قرار گرفت در حالی که واقعا تیم خوبی داشتیم. تیمی که نفرات اصلی و ذخیره اش عضو تیم ملی بوده یا به تیم ایران دعوت می‌شدند. در یکی از صحنه‌های آن من به آن جوان پاس دادم اما با توجه به وضعیت زمین‌های آن زمان و نامطلوب بودن چمن، توپ در شرایط نامناسبی به طرف رسید که برای دروازه ما خطرناک شد. آن جوان تازه به دوران رسیده فریادی کشید و چیزی گفت که به من خیلی برخورد. باور نمی‌کردم این جوان جرأت کرده باشد به من چیزی بگوید چرا که در پرسپولیس احترام به کسوت حرف اول و آخر را می‌زد. در آن لحظه در زمین چیزی نگفتم و منتظر شدم سوت داور به صدا در آید. وقتی داور سوت زد با سرعت فراوان به سمت رختکن رفته و جلوی در جوری نشستم که من بیرون را ببینم اما کسی مرا نمی‌دید. به محض اینکه آن جوان خواست وارد رختکن شود یک جفت پا انداختم و محکم روی زمین افتاد و بعد حسابی او را ادب کردم! شانس آورد همبازیانم او را از من جدا کردند و ... اما باید آن کار را می‌کردم. من خودم جرأت نداشتم روی حرف محمد آقا پنجعلی یا ناصرمحمدخانی و بقیه حرفی بزنم. پرسپولیس بزرگ تر داشت، کوچک تر داشت و هر کسی باید اندازه خودش را می‌دانست. اینکه من با یک دعوت یا دو تا بازی برای تیم ملی بخواهم خودی نشان بدهم یا به بزرگ ترم بی احترامی کنم جایی در قاموس پرسپولیس نداشت و البته خود آن جوان هم بعدا آمد و عذرخواهی کرد. یادش به خیر!»