آرتین زهرابی؛ در مدت زمان اندک باقی مانده تا رقابت‌های جام جهانی، تیم ملی ایران باید در یک بازی بزرگ تدارکاتی محک می‌خورد.

از آخرین دیداری که خاطرات خوبی در ذهنمان حک نشده بود، زمان نسبتا زیادی گذشته است؛ تیم جوانان الجزایر به ما نشان داد باید هر چه زودتر تغییر مسیر بدهیم. خوشبختانه این اتفاق رخ داد و شاهد تحولات کلی در تیم بودیم. تیم ملی در جلسه‌های تمرینی محدود و فرصت کمی که در اختیار داشت، مقابل اروگوئه به یک تیم برنامه محور تبدیل شد.

مهمترین مسئله این بود که ایران برابر ستاره‌های اروگوئه، هیچ واهمه‌ای نداشت و فوتبالش را بازی می‌کرد. گردش توپ روی زمین، همراه با پاس‌های متعدد بین بازیکنان شد؛ همان رد و اثری که پیشتر در همین تیم سراغ نداشتیم و همواره از سردرگمی بازیکنان در زمین گلایه می‌کردیم.

برای اینکه بدانیم مقابل چه حریف تمرینی با کدام بازیکنان به میدان رفتیم کافی است ترکیب اروگوئه را مرور کنیم: سرخیو روشه، رونالد آرائوخو، مارتین کاسرس، دامیان سوارس، ماتیاس اولیویرا، ماتیاس وسینو ، فدریکو والورده، رودریگو بنتانکور، فاکوندو پلیستری، داروین نونیس و  لوئیز سوارس؛ بازیکنانی که هر کدام می‌توانند ستاره‌های فراموش نشدنی تیم‌های خود باشند و این تیم ملی ایران بود که تاکتیک‌های خود را به بهترین نحو ممکن، مقابل این تیم آزمایش می‌کرد. دفاع منطقی، گردش درست توپ در خط میانی که حاصل آن یک سوپرگل مقابل اروگوئه بود.

صحنه ای که به گل رسیدیم را باید چند بار دیگر ببینیم. نحوه ربایش توپ از سوی طارمی را در میانه میدان باید دوباره بررسی کنیم. چه پاس‌هایی میان سامان مهدی طارمی، سامان قدوس و کریم انصاری فرد رد و بدل شد؛ چه گلی زد مهدی طارمی. می‌توانیم بگوییم این صحنه، جزو رویایی ترین اتفاقات فوتبال ایران در ۲ سال گذشته بود. پاس‌های تکضرب و فوتبال بدون مکث...

با این همه، اولین بازی تدارکاتی مهم تیم ملی در چند وقت اخیر به ما نشان داد، اگر روی همین تیم بیشتر کار می‌کردیم شاید امروز امیدهای بیشتری داشتیم. بازی‌های تیم ملی در جام جهانی آسان نیست و این تیم آنقدر کارش سخت است که پس از پیروزی مقابل اروگوئه نیز از جریان نشسته در استیو، پالس مثبت دریافت نمی‌کند!

مشکلات ما در فوتبال ایران، یکی و دو تا نیست اما این راه با تمام سختی هایش ادامه دارد؛ چه بعضی‌ها دوست داشته باشند، چه آنها که در دیدار با اروگوئه برای در هم شکستن تیم ملی ایران لحظه شماری می‌کردند؛ افرادی که هر چقدر کارشکنی می‌کنند تیرشان به سنگ می‌خورد...