آرش محمدی؛ همانطور که انتظار می رفت منتقدان کیروش شمشیر را برایش از رو بستند اما انتظار نمی‌رفت اینگونه به خاکی بزنند. به این جملات خوب توجه کنید: «برای من جالبه که بازگشت به عقب به سمت کی روش از کجا درمیاد؟! چرا دوست دارید دوباره خار و ذلیل بشید؟ دوباره می خوایم برگردیم به گذشته؟ دو دوره ما رو برد جام جهانی که قبلا هم رفته بودیم. تو جام جهانی چه اتفاقی افتاد؟ اوت شدیم هر دوبار با کیروش. با برانکو اوت شدیم با جلال طالبی و حشمت مهاجرانی هم اوت شدیم الان کیروش می خواد برامون تخم دو زرده کنه؟»
انصافاً در چنین شرایطی بازگشت به دوران کی روش بازگشت به عقب است؟ وجداناً اوت شدن در جام جهانی ۲۰۱۸ آن هم در شرایطی که در گروه مرگ تا ثانیه های پایانی شانس صعود داشتیم هیچ تفاوتی با حذف در دوران برانکو یا دیگران نداشت؟ اگر نسل جدید و طلایی که کی روش برای ایران به یادگار گذاشت کاری مهم یا به زعم شما تخم دو زرده نیست پس چیست؟
هرچند به زعم نگارنده در شرایطی که فقط ۴ ماه تا آغاز جام جهانی باقی مانده بازگرداندن کی روش تصمیم مناسبی نیست اما اینکه بخواهیم همه ارزش های او را زیر سئوال ببریم و میراثش را نادیده بگیریم بی انصافی محض است.
در پایان هم توجه شما را به اعتراض به حق منتقد عزیز کیروش جلب می‌کنم که از قرار معلوم در ایران زندگی نمی‌کند: «من تعجب می کنم از نهاد ریاست جمهوری؛ نهاد ریاست جمهوری راجع به فوتبال چیجوری تصمیم میگیره؟! پس فدراسیون فوتبال چکاره است؟»
در اینکه دخالت نهادهای غیر فوتبالی در فوتبال اشتباه است شکی نیست اما دوست عزیز! مگر پیش از این مربیان تیم ملی چگونه عزل و نصب می شدند که شما اینچنین شگفت زده شده‌اید؟ مگر ایویچ چگونه رفت و جلال طالبی چگونه آمد؟ علی دایی از چه مسیری سرمربی تیم ملی شد و چگونه عطایش را به لقایش بخشید؟ نمونه هایی از این دست در فوتبال ما فراوان است و حالا هم اگر نهاد ریاست جمهوری اعلام نظر یا اعمال نفوذ کند اتفاق عجیبی نیفتاده که دوستان اینچنین برآشفته شده اند. الان کودک دبستانی هم می داند با توجه به همگروهی ایران با انگلیس و آمریکا اهمیت جام جهانی موضوعی فراتر از فوتبال است.
