سرمربی نفت آبادان در ابتدای حرف هایش، درباره انگیزه حضورش در این شهر به عدم توافقش با تیم آلومینیوم اشاره کرد و سپس گفت: همیشه در پس ذهنش آرزو داشته روزی در آبادان کار کند. او مردم این شهر را مردمی خوش لبخند، با انرژی و رک معرفی کرد و گفت: ویژگی آنها حرف زدن با اشاره و تکان دادن دست است.
اما بخش جالب این گفتگو جایی بود که منصوریان از یاد گرفتن عبارت عربی در مکالمات روزمره گفت. او با اشاره به اینکه به کاظم فرهانی و مرتضی بچاری دو مربی تیمش گفته است که با او عربی صحبت کنند، به کلمات عربی پرتعدادی که یاد گرفته اشاره کرد.
او همچنین گفت به بازیکنان تیم گفته است که او را «داشعلی» خطاب نکنند و به جایش از کلمه ابوامیر استفاده کنند که رسم است در جنوب طوایف عرب‌زبان پدر را با نام پسر بزرگ خطاب می کنند.
