اگر روبرت لواندوفسکی به جای دورتموند به بلکبرن می‌پیوست چه میشد؟ اگر وقایع ۱۰ سال پیش کمی متفاوت به پیش می‌رفت همه چیز برای روبرت لواندوفسکی خیلی فرق می‌کرد.
چه اتفاقی افتاد
در آوریل ۲۰۱۰ بلکبرن راورز خیلی به بستن قرارداد با لواندوفسکی نزدیک بود اما اتفاقی طبیعی و عجیب و غریب این معامله را با شکست روبه‌رو کرد. فوران آتشفشان ایسلندی «ایافیاتلایوکوتل» چنان ابر بزرگی از خاکستر ایجاد کرده بود که پروازهای سراسر اروپا کنسل شد و لواندوفسکی نتوانست به لانکاشایر سفر کند. پس از اینکه راورز درخواست قیمت ۴ میلیون پوندی لخ‌پوزنان را رد کرد، دورتموند از فرصت استفاده کرد و به پیش آمد و مهاجم لهستانی در نهایت دیوار زرد را به رُز سرخ ترجیح داد.
اگر به بلکبرن می‌رفت
سم آلردایس سرمربی بلکبرن قبل از فصل ۲۰۱۱-۲۰۱۰ مهاجم جدید خود را اینگونه به رسانه‌ها معرفی می‌کند: «او همه چیزهای مورد نیاز را دارد تا تبدیل به کوین دیویس بعدی شود.»
جوان ۲۱ ساله در کنار آلردایس نشسته و به طرز عجیبی به دوربین‌ها لبخند می‌زند. لواندوفسکی که تازه از فصل جذاب دیگری در لهستان گذر کرده، بعد از رد کردن شانس پیوستن به باشگاه‌های بزرگ‌تر اروپایی، قراردادی ۳ ساله با بلکبرن امضا کرد. علیرغم شایعاتی مبنی بر ابراز علاقه دورتموند، لواندوفسکی پس از اطمینان از اشتیاق آلردایس و قرارداد پرسود پیشنهادی در انگلیس، راورز را انتخاب کرد.
لواندوفسکی پس از تحمل اولین کنفرانس مطبوعاتی‌اش در لیگ برتر، به خانه می‌رود و شب را با تماشای فیلم‌های لحظات برجسته بولتون در دهه قبل می‌گذراند و دلش می‌خواهد مربی خود را تحت‌تاثیر قرار بدهد و در مورد افرادی مانند کوین دیویس، ال‌حاجی‌دیوف و کوین نولان مطالعه می‌کند. به نظر می‌رسد که این کارها تاثیر داشتند. دو گل اول او برای بلکبرن در پیروزی ۳-۰ مقابل بولتون در دربی مشهور جهانی A۶۶۶ به ثمر می‌رساند و راورز در ماه اکتبر به رده ششم صعود می‌کند. هفت گل دیگر قبل از پایان سال و لواندوفسکی سرسختانه در رقابت برای تبدیل شدن به بهترین گلزن لیگ است در کنار مهاجم منچستریونایتد دیمیتار برباتوف، کارلوس توس از منچسترسیتی و یکی دیگر از رقبای غافلگیرکننده در وست‌بروم پیتر اودموینگی.
۴ ماه پس از شروع فصل، ونکی، غول مرغداری هندی، مالک باشگاه شد و آلردایس با شروع امیدوارکننده‌ای که داشت به عنوان سرمربی باقی ماند.
جادوی برزیلی؟
مالکان جدید به امید اینکه طرفداران را با قراردادی بزرگ با خود همراه کنند، در پنجره نقل و انتقالات ژانویه پیشنهادی برای جذب رونالدینیو ارائه می‌دهند. این بازیکن برزیلی که احساس می‌کند دوران حضورش در میلان رو به پایان است موافقت می‌کند تا با قراردادی ۶ ماهه به راورز بپیوندد. با این حال، این انتقال در مرحله نهایی با شکست روبه‌رو میشود و رونالدینیو به باشگاه دوران کودکی‌اش گرمیو می‌پوندد تا باقیمانده دوران حرفه‌ای خود را بگذراند.
در حالیکه فرصتی برای پیگیری پلن B باقی نمانده (قرارداد قرضی برای استعداد درخشان منچسترسیتی ماریو بالوتلی)، بلکبرن مجبور است بدون جذب ستاره در اروپا به تلاش خود ادامه بدهد. علیرغم شکست، راورز تا حد زیادی به لطف همکاری لواندوفسکی و دیوید دان، به فراتر از انتظارات رفتن ادامه می‌دهد. این دو نفر هرکدام دو گل در پیروزی ۴-۲ مقابل لیورپول در نیمه‌نهایی جام اتحادیه به ثمر می‌رسانند و دیداری با وستهام در ومبلی ترتیب می‌دهند. اما این دیدار که بعدها به «فینال کارلتون کول» معروف میشود، با پیروزی ۴-۰ چکش‌ها و اشک لواندوفسکی و راورز به پایان می‌رسد. در دو هفته بعد، راورز که قادر به مقابله با روری دلپ نیست و در یک‌چهارم نهایی جام حذفی به استوک می‌بازد، لیگ برتر تنها کانون تمرکز فصل میشود. بلکبرن برگشته تا ۷ بازی بدون شکست را در لیگ بگذراند، از جمله پیروزی مقابل آرسنال و چلسی، و لواندوفسکی به عنوان بهترین بازیکن ماه آوریل انتخاب میشود.
فینال بزرگ
آن‌ها به آخرین روز در فصل می‌روند و نیاز به پیروزی در مقابل نیوکاسل دارند تا به جایگاه پنجم برسند و یک مقام لیگ اروپا را از باشگاه سابق آلردایس بگیرند. بازی با نتیجه ۱-۱ به وقت اضافه کشیده میشود و لواندوفسکی ضربه کرنر مورتن گامست پدرسن را به درون دروازه شلیک می‌کند. لواندوفسکی بعد از مطمئن شدن از گرفتن کفش طلا به شادی می‌پردازد در حالی که آلردایس با انگشتی که روی لب‌هایش فشار می‌دهد کنار خط زمین می‌دود و ژوزه مورینیو درونی خود را هدایت می‌کند.
همه چیز خیلی زود خراب میشود چرا که نه آلردایس و نه لواندوفسکی آنقدر در کنار بلکبرن باقی نمی‌مانند تا ماجراجویی اروپایی خود را تجربه کنند. اندکی پس از سرخوشی سنت‌جیمزپارک، آلردایس می‌رود تا مربی تیم ملی انگلیس بشود و لواندوفسکی با انتقال به یوونتوس هواداران بلکبرن را عصبانی می‌کند. پایانی تلخ از به یاد ماندنی‌ترین فصل در تاریخ لیگ برتر.
