«از چند ماه قبل بود که فرهاد مجیدی، سرمربی جوان استقلال، اعلام کرد برای همکاری با گابریله پین، دستیار سابق چزاره پراندلی و البته آریگو ساکی، به توافق رسیده است. در نهایت و علیرغم شایعات فراوان گابریله پین در امارات به اردوی آبی‌پوشان اضافه شد. در ادامه زندگی این بازیکن - مربی ایتالیایی و به‌خصوص فصل درخشان او در یوونتوس را مرور خواهیم کرد؛ مردی که زیر نظر سرمربیان شهیری چون جووانی تراپاتونی، آریگو ساکی و جوزپه پراندلی الفبای مربیگری را آموخته است.
گابریله پین در مورد دوران کودکی خود می گوید: «زندگی آرام و مسالمت‌آمیزی داشتیم. اگر چه در آن مقطع ایتالیا کشور مرفه و فوق‌العاده‌ای برای زندگی نبود اما والدین من روزهای دشوار جنگ جهانی را پشت سر گذاشته بودند و نمی‌خواستند اجازه دهند آن سرنوشت تلخ برای فرزندان‌شان نیز تکرار شود. پدرم در ۳۰ سالگی و هنگام کار در ساختمان دچار حادثه تلخی شد و تا پایان عمر هنگام راه رفتن مشکل داشت. آنها هزینه ساختن زندگی فرزندان خود را با سلامتی خود دادند.»
گابریله پین در خانواده‌ای رشد کرد که پدر و مادر هر دو کارگر بودند؛ یکی در کارخانه ابریشم و دیگری در نساجی. او متولد ۲۱ ژانویه ۱۹۶۲ در «ویتریو ونه‌تو» در استان «ترویزو» بود و از همان ابتدا علاقه شدید خود به فوتبال را نشان داد.
پین درباره ورودش به فوتبال در نوجوانی گفت: «گاهی اوقات مسیر یک بازیکن با رقم‌خوردن اتفاقاتی تصادفی تعیین می‌شود. در این ورزش اغلب تشویق‌شدن از سوی دیگران و کشف زودهنگام نقش مهمی را ایفا می‌کند. اگرچه نوجوان بودم اما مشخص بود که از کیفیت لازم برای درخشش در سطح اول فوتبال برخوردارم. بپه زنت، استاد ایتالیایی و مربی من در دوران کودکی، از طرفداران سرسخت یوونتوس و در باشگاه محلی ما فردی شناخته‌شده بود. در نهایت این بپه زنت بود که باعث شد روزی برای یوونتوس بازی کنم.»
گابریله پین بازیکنی غیر عادی در میان ستاره‌های آن نسل یوونتوس محسوب می‌شد. رفتاری جدی و مودبانه داشته و خیلی اهل شوخی‌های عرف و تفریحات دیگر هم‌تیمی‌های خود نبود. معمولا در سفرهای طولانی شاهد بودیم که گابریله پین زمان خود را با مطالعه و خواندن کتاب سپری می‌کرد. گابریله پین در گذشته در این رابطه گفته بود: «متاسفانه کلیشه‌ای احمقانه در مورد بازیکنان فوتبال در اذهان عمومی ایجاد شده است و بازیکنان فعلی به نظر من متفاوت هستند. من همیشه خواندن کتاب را به ورق بازی کردن و قمار کردن ترجیح می‌دهم.»
گابریله در ۱۳ سالگی راهی ویارار پروسا شده و در طبقه آخر و اتاق زیر شیروانی کمپ قدیمی باشگاه یوونتوس مستقر شد. آنجا شرایط اصلا برای گابریله پین راحت سپری نشد و او مجبور بود با ۳۰ بازیکن نوجوان و هم سن و سال خود روزگارش را سر کند. گابریله به‌تازگی مادرش ماریا را از دست داده و پدر او علاقه نداشت در این شرایط فرزندش نیز از خانواده جدا شود اما اشتیاق شدید گابریله باعث شد در نهایت پله‌های ترقی را در جمع ستاره‌های جوان بیانکونری طی کرده و خیلی زود به یکی از بازیکنان تیم اصلی یوونتوس تبدیل شود.
گابریله در ۱۹ سالگی و در سال ۱۹۷۹ اولین بازی خود برای تیم اصلی یوونتوس را در بین بزرگانی چون دینو زوف، آنتونی کابرینی، مارکو تاردلی، روبرتو بتگا و ... انجام داد اما نقطه عطف زندگی گابریله پین همانجا رقم خورد. چزاره پراندلی نیز عضو آن تیم بیانکونری بود و دوستی گابریله و چزاره از همان اردوی یوونتوس آغاز شده و چهار دهه و تا امروز ادامه یافت.
البته در میان آن همه ستاره باتجربه عجیب نبود که یک بازیکن ۱۸ ساله فرصت چندانی برای درخشش نداشته باشد. گابریله پین در طول آن فصل نیمکت‌نشین بود و اولین بازی خود را در آخرین روز مسابقات فصل سری آ ۱۹۷۹-۱۹۸۰ انجام داد و تنها در جریان پیروزی ۰-۳ بیانکونری مقابل فیورنتینا به میدان رفت. در سال ۱۹۸۱ گابریله پین برای کسب تجربه بیشتر در تیم‌های گمنامی چون سانرمس و فورلی بازی کرده و در سال ۱۹۸۳ و در ۲۱ سالگی راهی پارما شد.
در همان سال‌ها بود که تحول بزرگ دیگری در زندگی گابریله پین رقم خورد و او با آریگو ساکی آشنا شد. سرمربی شهیر ایتالیایی که در آن مقطع هدایت تیم جوانان فیورنتینا را به عهده داشت، بعدها نقش مهمی در ساخته‌شدن اندیشه‌های گابریله پین ایفا کرد و او حتی تجربه دستیاری آریگو ساکی را نیز پیدا کرد.
اما درخشش در پارما باعث بازگشت گابریله پین به عنوان یک هافبک باتجربه و توپ نگهدار به یوونتوس در سال ۱۹۸۵ و رقم‌خوردن بهترین فصل دوران ورزشی او شد. گابریله زیر نظر تراپاتونی به اوج فوتبال خود رسید و در قهرمانی بیانکونری در لیگ ایتالیا نقش‌آفرینی کرد.
یوونتوس در آن فصل در سری آ عملکرد فوق‌العاده‌ای داشت و در هشت هفته ابتدایی به پیروزی دست یافت. در نهایت بیانکونری با هدایت تراپاتوتی در آن فصل به عنوان قهرمانی دست یافت و این سرمربی پرافتخار ایتالیایی در وصف گابریله پین گفت: «یوونتوس به خاطر حضور این بازیکن در ترکیب خود موفق به کسب عنوان قهرمانی شد. او بازی تکنیکی را آموخته و شور و اشتیاق را به ترکیب تیم منتقل کرد.»
خود گابریله پین در مورد آن فصل طلایی می‌گوید: «تصور می‌کردم دیگر قرار به بازگشت من به یوونتوس نیست اما آنها دوباره برای خریدم اقدام کردند. وقتی به اردوی بیانکونری اضافه شدم، شرایط تیم تغییر کرده بود و چهره‌های جدیدی به رختکن اضافه شده بودند اما این حضور تراپاتونی بود که قهرمانی ما را تضمین کرد. او هر روز یک ساعت بیشتر در زمین تمرین مانده و با جوانان کار می‌کرد. من حافظه فوق‌العاده‌ای دارم و آن جا بود که یاد گرفتم کسب پیروزی آسان نیست؛ حتی اگر ستاره‌های بزرگی در تیم خود داشته باشید.»
در پایان آن فصل تراپاتوتی و گابریله پین هر دو از یوونتوس جدا شدند. گابریله در ادامه شش سال برای لاتزیو و البته چهار سال به عنوان کاپیتان در این تیم بازی کرده و روزهای درخشانی را در پایتخت سپری کرد. در سال ۱۹۹۲ بود که گابریله پین دوباره به پارما بازگشته و افتخارات بزرگی چون قهرمانی در جام برندگان، جام یوفا و سوپرجام اروپا را در پست بازی‌ساز کسب کرد. پارما در آن فصول یکی از قدرت‌های مهم فوتبال ایتالیا بود، نه این تیم نگون بخت فعلی و گابریله پین هر چه گذشت، افتخارات مهم‌تری در دوران حضور خود در مستطیل سبز کسب کرد.
کارکردن زیر نظر آریگو ساکی و چزاره پراندلی باعث شده است گابریله پین آموخته‌های ارزشمندی از نظر تئوریک در چنته داشته باشد. پیش از ایتالیای روبرتو مانچینی، تیم پراندلی در ۱۵ سال اخیر بهترین ایتالیای این ادوار بود و گابریله پین زیر نظر پراندلی نقش مهمی در احیای آتزوری بعد از فاجعه جام جهانی ۲۰۱۰ ایفا کرد.
گابریله پین در مورد حضور در دنیای مربیگری می‌گوید: «مربی‌شدن نتیجه منطقی زندگی من به عنوان هافبک و البته یک روشنفکر است. هیچگاه فراموش نکنید که تلاش‌کردن کلید اصلی کسب موفقیت است. من اولین درآمد خود را بعد از سال‌ها تلاش کسب کرده و به خوبی ارزش آن را درک کردم.»
