برزیل در خانه خود در ورزشگاه ماراکانا مقابل آرژانتین شکست خورد و قهرمانی در کوپا آمریکا را به رقیب و دشمن دیرینه خود، آرژانتین واگذار کرد. این برای اولین بار بود که برزیل در حالی که در خانه خود بازی می‌کرد قهرمانی کوپا را از دست می‌داد. 

نیمار، ستاره برزیل بعد از بازی اشک ریخت. او به همراه لیونل مسی به طور مشترک عنوان بهترین بازیکن کوپا آمریکا را به دست آورد. اما نیمار باز هم نتوانست جامی برای برزیل به دست بیاورد و به همین دلیل انتقادها از او در کشورش بالا گرفته است. 

روزنامه برزیلی «اسپورتس» یادداشتی انتقادی در مورد نیمار و اینکه چطور او برزیلی‌ها را بار دیگر ناامید کرده نوشته است. بخش‌هایی از این یادداشت را بخوانید: 

نیمار باز هم شکست خورد. او هرگز فاتح کوپا آمریکا با برزیل نشده است. همانطور که قهرمانی در جام جهانی را به دست نیاورده است. نیمار، ماراکانا را همانطور ترک کرد که پیش از این ورشگاه کازان روسیه را ۳ سال پیش در جام جهانی ترک کرد. همراه با اشک. او همه کسانی که به خودش و فوتبالش باور داشتند را بار دیگر ناامید کرد.

این بار اما اوضاع بدتر از قبل است. یک تورنمنت کوچک‌تر نسبت به جام جهانی، تورنمنتی که در خاک برزیل و در ماراکانا برگزار شد. در ورزشگاهی که نماد فوتبال برزیل در جهان است. او جام را به دوست صمیمی‌اش و برنده شش توپ طلای فوتبال جهان، لیونل مسی، واگذار کرد. 

شب نی

رسانه‌های برزیلی و به ویژه مردم در شبکه‌های اجتماعی سعی کردند به نیمار قبل از بازی روحیه بدهند: «شب نی از راه رسیده». این جمله‌ای بود که هواداران نیمار را امیدوار کرده بود که این بار برای تیم‌شان افتخار بیافریند. این جمله و همه حمایت‌هایی از نیمار شد مسئولیتی را به گردن این بازیکن انداخت که او نتوانست آن را به درستی انجام دهد. او نتوانست شب نیمار و شب برزیل را رقم بزند. نیمار در بازی فینال اصلاً بازیکن تاثیرگذاری که همه انتظار داشتند نبود، آن هم با وجودی که در خانه خود بازی می‌کرد. با وجود همه آزادی‌های تاکتیکی که تیته سرمربی برزیل معمولاً به نیمار می‌دهد این بازیکن از همان دقیقه اول بازی فقط به دنبال دریبل زدن بازیکنان حریف بود. او یک لایی به لوسلسو بازیکن آرژانتین زد و چند حرکت پا به توپ نمایشی خوب داشت اما در جریان بازی فقط طوری بازی می‌کرد که خودش دوست داشت و کاری به تاکتیک تیم نداشت. 

بی‌اثر 

اما هرچه از جریان بازی می‌گذشت آرژانتینی‌ها در مهار نیمار موفق‌تر عمل می‌کردند و توپ را سریع از جلوی پای او دفع می‌کردند. این باعث شد روحیه سایر بازیکنان برزیل هم پایین بیاید چرا که اکثر آن‌ها روی توانایی‌های نیمار مثل بازیهای قبلی حساب می‌کردند و به سرعت توپ را به او می‌رساندند. لوکاس پاکتا، اورتون و ریچارلیسون که سایر نیروهای تهاجمی برزیل بودند آنقدر توانایی نداشتند که بازیکنان آرژانتین را زیاد به دردسر بیندازد و همین موضوع باعث می‌شد که خط دفاعی حریف با آرامش بیشتری تمرکز خود را روی مهار نیمار بگذارد. 

اسیر تاکتیک اسکالونی

تاکتیکی که لیونل اسکالونی سرمربی آرژانتین برای این بازی در نظر گرفته بود و نظمی که در ساختار دفاعی آلبی‌سلسته وجود داشت اجازه نفس کشیدن به بازیکنان هجومی برزیل را نمی‌داد طوری که به محض دریافت هر توپ توسط برزیلی‌ها در نیمه زمین آرژانتین، چند بازیکن آبی و سفیدپوش او را احاطه می‌کردند و اجازه مانور را از او می‌گرفتند. نیمار بدون‌شک یکی از ستاره‌های فوتبال جهان است. او حتی در همین بازی فینال هم یک موقعیت خوب را برای گلزنی ریچارلیسون فراهم کرد که این بازیکن قدرش را ندانست. اما آنچه که از نیمار در این بازی در مجموع دیده شد خیلی کمتر از حد انتظاراتی بود که از بازیکنی در سطح او وجود دارد. 

خودسر و خودخواه

بعد از گلی که دی‌ماریا برای آرژانتین زد، نیمار عصبی، عجول و تندخو شد و این موردی بود که در تک‌تک حرکات او دیده می‌شد. اصرار نیمار به حرکات فردی بیشتر شد و آنقدر توپ را نگه می‌داشت تا در نهایت از دست برود. همه این کارها بدون واکنشی از سوی تیته سرمربی تیم همراه بود. این یک اشتباه قدیمی از سوی تیته و کل تیم ملی برزیل است که از سال ۲۰۱۰ مدام تکرار می‌شود. درست از سالی که نیمار به تیم ملی دعوت شده او همواره هر کاری که خودش بخواهد در زمین انجام می‌دهد و کاری به حرکات تیمی ندارد و همواره هم سرمربیان این چند ساله از او حمایت کرده‌اند چون ستاره باتکنیکی است. 

می‌بازد و سکوت می‌کند

برزیل باخت. مردم برزیل و خود نیمار خیلی زود با گذشت زمان این شکست را فراموش می‌کنند. نیمار بعد از بازی گریه کرد و روی زمین زانو زد. او می‌دانست که تغییراتی بزرگ ممکن است در راه باشد. ضمن اینکه می‌دانست سیل انتقادات نیز به سوی او روانه خواهد شد. نیمار قول داده بود برای برزیل جام بیاورد اما او در بازی فینال عملاً هیچ کاری نکرد. او فقط از این نظر تاریخ‌ساز شد که عضو تیمی است که برای اولین بار نتوانست جام را در خانه خود نگه دارد، اتفاقی که برزیل در سال‌های ۱۹۱۹، ۱۹۲۲، ۱۹۴۹ و ۱۹۸۹ و ۲۰۱۹ موفق به انجام آن شده بود اما این بار با نیمار نتوانست. او بعد از بازی هم حرف نزد مثل همیشه و بعد از همه شکست‌های برزیل. نیمار مقابل خبرنگاران قرار نگرفت و اجازه نداد به سمتش بیایند. 

حالا این تبدیل به یک رسم در فوتبال برزیل شده است: نیمار قول می‌دهد، می‌بازد، گریه می‌کند و خفه می‌شود!

بخوانید و ببینید:

• بگو بخند مسی و نیمار بعد از اشک و لبخند
• زیباترین لحظه فینال آرژانتین - برزیل/ مسی و نیمار در آغوش یکدیگر
• فوتبال ملی حق لیونل مسی را داد/ از خداحافظی احساسی تا جبران شکست در فینال‌ها