پریسا جهانفکریان بدون شانس سکوی المپیک

نفس بودنش در المپیک را عشفه. کارهر کس نیست بودن در این کارزار! اگر به مدال گرفتن بود که نیازی به حضور چندین هزار ورزشکار از دوصد کشور نبود، 800-700 تن از 40-30 کشور بسنده می نمود. به ویژه در رشته ای چنین سنگین! او روشن کننده نوری است در برابر چشمان کسانی که نقاب جنسیت بر چشمان دارند . روزگاری نه چندان دور لگداندازی زنان هم با چشمان گردشده و واویلای بسیاری همراه بود اما با حضور کیمیا در المپیک قانوسی روشن شد که کل رشته های رزمی را درنوردید. هر چند نور روشنی بخش کیمیا با مدالش رنگین نمود، ولی نورافشانی پریسا خانم را باید از نوع قدرت مدارانه سپید دانست و همین او و دیگران بانوان را بس!