«ورزش» و «سیاست»؛ شاید در نگاه اول دو مقوله کاملاً مجزا باشند و هیچ ارتباطی به هم نداشته باشند، اما با نگاهی به سابقه برخی ورزشکاران با افتخاراتی پرشمار و پیشینه‌ای روشن در ورزش، می‌بینیم حضور در سیاست برای آن‌ها وسوسه‌انگیز و جذاب بوده است. احتمالاً به این نتیجه رسیده‌اند که محبوبیت‌شان در ورزش می‌تواند در دنیای سیاست هم باعث موفقیت‌شان شود.
نام و سابقه مطرح‌ترین ورزشکارانی که وارد دنیای سیاست شدند را مرور خواهیم کرد.
آرنولد شوارتزنگر
آرنولد که یک جمهوری‌خواه است، پیش از این فرماندار ایالت کالیفرنیای آمریکا بوده است. او اسطوره رشته پرورش‌اندام به شمار می‌آید و مدال‌های زیادی در این رشته ورزشی گرفته است. آرنولد که اصلیتی اتریشی دارد هنوز هم برنامه‌های ورزشی‌اش را دنبال می‌کند. او اولین مرتبه سال ۲۰۰۳ به عنوان فرماندار کالیفرنیا انتخاب شد و شایعه شده بود پس از پایان دوره فرمانداری‌اش نامزد سنای آمریکای خواهد شد، ولی این شایعه از طرف آرنولد رد شد.
ژرژ وه‌آ
یکی از برجسته‌ترین فوتبالیست‌های تاریخ آفریقا و ستاره پیشین میلان، چلسی و پاری‌سن‌ژرمن که برنده جایزه توپ‌طلا هم شده، پس از بازنشستگی از فوتبال وارد سیاست شد. وه‌آ که کنگره تغییر دموکراتیک را در کشورش لیبریا تشکیل دارد، ۲ مرتبه نامزد انتخابات ریاست جمهوری شد، ولی ناموفق بود. در نهایت سال ۲۰۱۷ رأی آورد و حالا رئیس‌جمهور لیبریا است.
آندری شوچنکو
اسطوره فوتبال اوکراین و یکی از بهترین بازیکنان تاریخ میلان، شوچنکو این روزها سرمربی تیم ملی اوکراین است، ولی قبل از آن مدتی سیاستمدار بود. شوچنکو که توپ‌طلا هم برده و همراه میلان قهرمان لیگ قهرمانان اروپا هم شده، از اواخر دهه ۱۹۹۰ میلادی از حزب سوسیال دموکرات اوکراین حمایت کرد. او که ستاره دیناموکیف بوده و در چلسی هم حضور داشته، سال ۲۰۱۲ ناباورانه در حزبی کمتر شناخته‌شده به کرسی مجلس رسید. با این حال بعد از روزهای ناموفق در سیاست، حالا تبدیل به مربی خوبی برای تیم ملی کشورش شده.
منی پاکیائو
بوکسور مطرح فیلیپینی در ۸ وزن مختلف قهرمان جهان شده و یکی از پردرآمدترین ورزشکاران جهان به شمار می‌رود. پاکیائو از سال ۲۰۰۷ تا کنون دو مرتبه در انتخابات مختلف به عنوان نماینده کنگره شرکت کرده است. این بوکسور بازنشسته فیلیپینی در ژوئن ۲۰۱۶ به عنوان ساتور انتخاب شد و در حال حاضر برای یک دوره ۶ ساله تا سال ۲۰۲۲ در حال خدمت به کشورش است.
گری کاسپاروف
مطرح‌ترین شطرنج‌باز تاریخ و اسطوره شطرنج روسیه، پس از بازنشستگی از این رشته با هدف حفظ دموکراسی در کشورش سال ۲۰۰۵ جبهه متحدین را تشکیل داد. او در تلاش برای برکناری دولت ولادیمیر پوتین، کاندیداتوری‌اش برای ریاست جمهوری در سال ۲۰۰۸ را اعلام کرد، اما به دلیل برخی شرایط و ضوابط مجبور به کناره‌گیری شد. کاسپاروف سال ۲۰۱۴ تابعیت کشور کرواسی را گرفت و در حال حاضر رئیس بنیاد حقوق بشر است که مقر آن در نیویورک آمریکا قرار دارد.
سباستین کو
در دهه ۱۹۸۰ دونده‌ای محبوب در بریتانیا به شمار می‌رفت که با ثبت رکوردی جدید در المپیک به اوج محبوبیت رسید. او پس از بازنشستگی از دوومیدانی سال ۲۰۱۲ به عضویت پارلمان درآمد و به ریاست کمیته ملی المپیک بریتانیا رسید. سباستین کو بعداً عضو کمیته انگلیسی شد که تلاش کردند جام‌جهانی ۲۰۱۸ را به کشورشان بیاورند، ولی در این کار ناموفق بودند.
کوین جانسون
شهردار پایتخت ایالت کالیفرونیا، شهر ساکرامنتو نه تنها اولین آفریقایی-آمریکایی است که در این سمت خدمت می‌کند، بلکه یک بازیکن بسکتبال حرفه‌ای در لیگ NBA بوده است. جانسن گارد رأس تیم‌های کلیولند کاوالیرز و فینیکس‌سانز بوده و ۳ مرتبه هم در تیم ستارگان قصل قرار گرفته است. سال ۱۹۸۹ هم بهترین بازیکن NBA شد. پس از ۱۳ سال درخشان سال ۲۰۰۰ بازنشسته شد و به سیاست روی آورد. او سال ۲۰۰۸ شهردار شد و تا امروز هم به عنوان یک دموکرات کار می‌کند.
