شاگردان محمود فکری در شرایطی زمین رقابت با صنعت نفت آبادان را ترک کردند که هواداران آبی بیش از نتیجه بازی، از عملکرد تیم محبوب‌شان ناراضی بودند. اینکه گزارشگر بازی در دقیقه ۴۰ می‌گوید «بالاخره یک موقعیت ایجاد شد»، یعنی استقلال حداقل برای نیمی از این دیدار خانگی برنامه‌ای نداشته، یا قادر به اجرای آن نبوده است! نیمه دوم هم اتفاق تاکتیکی یا فردی ویژه‌ای را شاهد نبودیم که بتوان فکری و دوستان را محق آن‌همه دل‌خوری و نارضایتی دانست. خلاصه آمار بازی هم گواهی بر ادعاهای بالا است:
عملکرد فنی استقلال موضوع این یادداشت نیست؛ چه اینکه دیگر رقبا هم تا همین هفته گذشته بازیهای چشم‌نوازی را ارائه نمی‌کردند و لیگ برتر ایران کیفیت نگران‌کننده‌ای را پشت سر می‌گذاشت. بررسی آمار هفته سوم لیگ برتر و تعداد گل‌ها در هفته چهارم لیگ روشن‌تر از آن است که نیاز به توضیح داشته باشد. اما آن‌چه دغدغه نگارنده شده، مصاحبه‌های فوری و توفانی مسئولان استقلال است.
فاصله میان سوت پایان بازی تا شروع موضع‌گیری‌های مدیران و مربیان استقلال، به قدری کم شده که انگار همه شمشیر از رو بسته‌اند تا استقلال را زمین بزنند؛ ذهنیتی که محمود فکری باورمندانه بر آن تاکید کرد (اینجا بخوانید). سرپرست، مدیررسانه‌ای و دیگر مربیان استقلال هم از این قافله عقب نماندند و در کمتر از ۲ ساعت پس از بازی، بدون هیچ اشاره و عذر فنی مستقیم داوری را نشانه گرفتند.
اما آیا ادعای محمود فکری، به این صراحت و قطعیت، با واقعیت قابل انطباق است؟ یعنی در دستگاه عریض و طویل مدیریت ورزش، یک فرد سالم و عادل وجود ندارد که این نقشه‌های ازپیش‌کشیده را همراهی نکند؟ یک شاهد منصف برای این دسیسه‌ها پیدا نمی‌شود که افشاگر نقشه‌ها باشد؟ یک داور حق‌جو نداریم که اعتراف کند پیشنهاد یا توصیه خاصی دریافت کرده است؟ آیا محمودخان فکری که همواره با نظراتی متین به‌عنوان شخصیتی منطقی شناخته می‌شد، نگران فضایی که در فضای مجازی تشدید می‌کند نیست؟
اعتراض به تصمیمات داوری و کمیته داوران یک رویه نهادینه‌شده میان مربیان ما بعد از هر ناکامی است؛ اما از مسئولین و متولیان دو تیم بزرگ پایتخت، انتظار می‌رود با صبوری و متانت بیشتری پاسخ‌گوی خبرنگاران و افکار عمومی باشند. بخشی از نفاقی که میان هواداران دو تیم استقلال و پرسپولیس شکل گرفته، و هر یک بی‌محابا دیگری را حکومتی و موردحمایت می‌داند، بر گردن عوامل سرخابی‌هاست؛ از مدیر و مربی گرفته تا بازیکنانی که مصاحبه‌ای را بدون اعتراض و غر! پایان نمی‌برند.
