به گزارش خبرورزشی، اوایل دهه ۸۰ وقتی پاس و مجید جلالی در بن‌بست نتیجه‌گیری گرفتار شدند، استاد اردشیر لارودی که خدا سایه‌اش را بر سر رسانه‌های ورزشی مستدام نگه دارد، خطاب به آقامجید پرسیده بود: «وقتی یک تیم خوب با یک مربی خوب، نتیجه نمی‌گیرد، چه باید کرد؟ مربی باید برود یا تیم باید منحل شود؟!»
حالا این سؤال را باید به شکل دیگری از جلالی پرسید... گل‌گهر که قرار بود با جلالی از بحران بیرون بیاید و فانوس سقوط را زمین بگذارد، همچنان قعرنشین است و در منطقه فانوس به دستان دست و پا می‌زند. حالا که آقامعلم نتوانسته گل‌گهر را از بحران بیرون بیاورد، چه باید کرد؟ مدیران گل‌گهر باید به احترام شخصیت مجید جلالی و به منظور جلوگیری از اتلاف بودجه‌شان، او را همچنان در تیم حفظ کنند و با هم به دسته پایین‌تر برگردند یا باید قید پول خودشان و شخصیت جلالی را بزنند و حکم به اخراج آقامجید بدهند؟
آیا راه حل دیگری وجود ندارد؟ مثلاً مجید جلالی نمی‌تواند داوطلبانه استعفایش را بنویسد، برود و دست باشگاه را برای استخدام سرمربی جدید باز بگذارد؟
در این که باشگاه گل‌گهر با استخدام جلالی مرتکب اشتباه شد، تردیدی نیست. آقامجید مربی شوک نبود که انتخاب درستی برای آن مقطع گل‌گهر باشد. البته جواهری اشتباه اول را زمانی مرتکب شد که بعد از صعود به لیگ برتر، وینگو بگوویچ را حفظ کرد. مدیرعامل گل‌گهر که خودش عامل اصلی صعود این تیم بود، در معذورات اخلاقی قرار گرفت و احساس کرد درست نیست سرمربی تیم بعد از صعود برکنار شود، در صورتی که عقلانی‌تر بود اگر سیرجانی‌ها هدایت آرمان‌گهر در لیگ یک را به وینگو می‌دادند و گل‌گهر را به جای بگوویچ، به یک مربی می‌سپردند که لیگ برتر را می‌شناخت.
گذشته‌ها گذشته و امروز دیگر بحث گل‌گهر، وینگو نیست... حتی مجید جلالی هم نمی‌تواند باشد. سیرجانی‌ها فردا بعد از بازی عقب‌افتاده‌شان مقابل ماشین‌سازی باید تکلیف آینده نیمکت خود را روشن کنند و شاید بد نباشد جلالی داوطلبانه به این همکاری ناموفق پایان بدهد، اما واقعاً وقتی یک سرمربی در یک تیم نتیجه نمی‌گیرد، چه باید کرد؟!
به خانه‌های پایین جدول نگاه کنید، نه شاهین با میشو به رستگاری رسید و نه گل‌گهر با جلالی... در چنین شرایطی یا دو تیم تازه وارد لیگ برتر باید از همین حالا قید ماندن در این لیگ را بزنند و یا تعارف را کنار بگذارند و سراغ مربیان جدید بروند.
البته اگر پای حرف مربیان بنشینیم، آن‌ها مدل دیگری به ماجرا نگاه می‌کنند و می‌پرسند چرا هیچ‌وقت هنگام بروز بحران، مدیریت عوض نمی‌شود و فقط کادر فنی تغییر می‌کند؟ نظریه بی‌ربطی هم نیست، اما الان در ماجرای گل‌گهر و شاهین، آنچه بیش از هر چیز باید مد نظر قرار داشته باشد، ناکامی جلالی و میشو در خارج کردن قعرنشینان از بحران است.
بگذارید، به همان پرسش معروف استاد لارودی برگردیم؛ اگر یک تیم خوب با یک مربی خوب در نتیجه‌گیری به بن‌بست بخورد، چه باید کرد؟ تیم را منحل کنیم یا به جناب سرمربی بگوییم خسته نباشید؟‌
نمی‌دانیم چرا بعضی‌ها اصرار دارند هر سال و هر بار یک فقره اخراج و برکناری و قطع همکاری به کارنامه مربیگری‌شان اضافه شود؟