خبرورزشی/ فرخ حسابی – کاوه علی‌اسماعیلی؛ پرسپولیسی‌ها نگرانند، نگران وضعیت پرونده شکایت برانکو ایوانکوویچ از باشگاه. او این موضوع را رها نمی‌کند و اگر پرونده را تا انتها ادامه دهد، بدون تردید پرسپولیس را محکوم می‌کند؛ موضوعی که همه مدیران باشگاه هم می‌دانند و شک ندارند. با این حال، به تازگی باشگاه پرسپولیس پرونده برانکو را با دفاعیه‌های جدید، به دادگاه حکمیت ورزش یعنی CAS کشانده است. این موضوع، اما ساده نیست زیرا تعجب برانکو را در پی داشته است. در همین راستا، فرصتی دست داد تا با پروفسور پرسپولیسی‌ها همکلام شویم.

شنیدیم پرونده شما توسط باشگاه پرسپولیس به دادگاه CAS کشیده شده. چه نظری در این مورد دارید؟
ما دو طرف یک پرونده هستیم و هر کدام راهی را می‌رویم که تصور می‌کنیم به نتیجه می‌رسد.

اما نزدیکان شما می‌گویند از این اتفاق متعجب هستید. این احساس واقعی‌تان است؟
بگذارید ببینیم در آینده چه می‌شود و فیفا چه احکامی در مورد این پرونده خواهد داشت. نباید از حالا قضاوت کرد.

بحث اصلی چیست؟
من در پرسپولیس کار کردم و حقم را می‌خواهم. این کاملاً طبیعی است که برای به دست آوردن پولی که حق واقعی من است، بجنگم. ما تلاش زیادی کردیم که توافقی حاصل شود، اما مدیران باشگاه این موضوع را نمی‌خواستند و من را به این سمت کشاندند.

می‌توانید توضیحات بیشتری بدهید؟
من ۴ سال و نیم زیبا را همراه هواداران در ایران پشت‌سر گذاشتم. آن‌ها به من و تیمی که داشتم، شور و هیجان می‌دادند و ما هم با تلاش خودمان، توانستیم به طراحی خوبی از بازی فوتبال داخل زمین برسیم و نتایج درخشانی بگیریم. بازی‌های زیبایی هم داشتیم. این هماهنگی به قدری زیبا بود که همه خلأ‌ها طی سال‌های گذشته را برای پرسپولیس پر کرد. البته برای ما شرایط بدتری هم وجود داشت به خصوص که ۴ سال و نیم از خانواده دور بودیم و مشکلات دیگری مثل دعوا‌های همیشگی در فوتبال و حواشی گوناگون و... هم وجود داشت ولی همه چیز را تحمل کردیم. این هم دشواری‌های کار ماست. در ایران می‌توانستیم افتخارات دیگری را هم رقم بزنیم، اما امیدوار بودم مسئولان باشگاه هم فعالیت ما را ببینند و به ما حق بدهند.

چه حقی می‌خواستید؟
چیزی غیر از اصل قرارداد در میان نبود. در همه جوامع و فرقه‌ها، وقتی قول و قراری گذاشته می‌شود و قراردادی امضا می‌شود، همه باید نسبت به آن وفادار باشند. باید اصول قرارداد رعایت شود. من مشغول انجام کارم بودم و نتایج فعالیت‌هایم مشخص است، اما بعد از چند سال فهمیدم که حالا بی‌انضباطی‌های مالی به وجود آمده و متأسفانه مسئولان هم نتوانستند این موارد را به شکل حرفه‌ای پیگیری کنند. وقتی خطی روی کاغذ می‌آید، حالت اجرایی دارد و این حق من بود که نسبت به قول و قرار‌هایی که وجود داشت، مدعی باشم.

حالا که کار به شکایت کشیده، فکر می‌کنید برنده این پرونده باشید؟
در ابتدا بگویم متأسفانه همه جا اعضای کادر فنی حذف می‌شوند و فقط شخص سرمربی را می‌بینند در حالی که غیر از من ۴ نفر دیگر هم در این قرارداد و شکایت حاضر هستند. ما تلاش زیادی داشتیم تا توافقی حاصل شود. کلی رفت‌وآمد کردیم. شاید این را بدانید که بخشی از هزینه‌های تیم و باشگاه را خودم دادم، اما حرفی از آن نزدم و امروز هم می‌گویم وکیلم را فرستادم به باشگاه تا صحبت‌ها جدی‌تر شود، اما هیچ اتفاقی رخ نداد. امروز باید عنوان کنم که من برای توافق با باشگاه پرسپولیس کاملاً جدی بودم و این جدیت را بار‌ها نشان دادم ولی در طرف مقابل، مسائل دیگری را تجربه کردیم.

این مسائل و جزئیات است که شما را آزار می‌دهد؟
به هر حال من در مورد قرارداد رسمی و تلاش برای توافق صحبت می‌کنم. از جلسه اول که داشتیم، مسئولان باشگاه پرسپولیس هیچ شرطی را نپذیرفتند که وکیل من هم از ایران خارج شد. آن‌ها تا آخرین جلسه هم شروط عجیبی داشتند. ما فقط می‌خواستیم از پولی که خودمان در بازی‌ها به دست آوردیم (احتمالاً منظور برانکو، رساندن تیم به فینال لیگ قهرمانان آسیا و درآمدزایی میلیون دلاری از این طریق است) به پول‌مان برسیم. باشگاه بالاخره باید پول‌مان را می‌داد، اما ماه‌ها حتی یک دلار هم نگرفتیم. وقتی همه راه‌ها را رفتیم ولی به نتیجه نرسیدیم، مجبور شدیم به ارکان قضایی شکایت کنیم و خواستار اجرای عدالت شویم. باید یک روز این مشکل حل شود و شاید فیفا بهترین شرایط را پیش‌روی ما بگذارد. با این حال من برای همه تیم‌ها و باشگاه‌های ایرانی آرزوی موفقیت می‌کنم.

بگذریم؛ وضعیت فوتبال بعد از کرونا چطور می‌شود؟
بیش از سه ماه است که کمترین میزان تمرین و رقابت بین فوتبالیست‌ها را در کل دنیا دیدیم. حتی تعداد زیادی از لیگ‌ها تعطیل است و به طور کلی تمرینی وجود ندارد. فوتبالیست‌های حرفه‌ای از این نواقص رنج می‌برند. در ورزش، هدف تمرین و مسابقه است. از سوی دیگر، مسابقه نشان دهنده دستاورد‌هایی است که در تمرین کسب کردید. وقتی تمرین نباشد، مسابقه‌ای هم نیست و نمی‌توان در مورد فوتبال کاری انجام داد. در این صورت رقابت‌هایی که وجود داشت، همه تعطیل شده و رقابت‌های معتبری مثل انتخابی جام جهانی، المپیک یا حتی لیگ قهرمانان اروپا هم متوقف است. این موارد می‌تواند یک آسیب بزرگ به همه بزند. شاید بهتر باشد از کلماتی، چون بی‌نظمی و هرج و مرج استفاده نکنم، اما باید از یک ناتوانی برای فوتبال در زمان کرونا بگویم. با این حال ورزشکاران سعی می‌کنند بهترین راه خروج از این مسئله را پیدا کنند. به محض اینکه مشکل شیوع گسترده رفع شود، همه باید در بهترین سطح خود به مسابقات برگردند هر چند می‌دانم این وضعیت، آسیب‌های جدی به فوتبال و همه ورزش‌ها وارد می‌کند.

در این مدت، آن عکس مشهور از شما با ریش و سبیل سفید هم حسابی سوژه شد. دلیل خاصی برای انتخاب این چهره جدید و انتشار آن عکس داشتید؟
از آنجایی که تمام مردم دنیا از جمله کشور و شهر من کرواسی و واراژدین در قرنطینه به سر می‌بردند، خواستم یک مقدار به خودم و صورتم استراحت بدهم و علتش این بود که ریش گذاشتم. فقط می‌خواستم کمی تصویر و چهره‌ام تغییر کند و غیر از این، هیچ دلیل دیگری نداشت.

به عقیده شما، دنیا چه درس و پیامی از این وضعیت کرونایی گرفته؟
به طور کلی این مسئله جا افتاد که در چنین بحران‌هایی، بین مردم دنیا از هر رنگ و نژادی تفاوت وجود ندارد و برای شکست دادن کرونا، همگی باید دست به دست هم بدهند و ابراز همدردی کنند؛ نه کلامی بلکه اجرایی. باید احساسات را کنار بگذارند و حتی با عزیزان خود، فاصله‌ها را رعایت کنند تا شاید ضایعات و لطمه‌های این بیماری به حداقل برسد. این نشان می‌دهد باید همبستگی جهانی داشت و این همبستگی بالاخره ایجاد شد. در واقع کرونا باعث همبستگی بهداشتی در تمام دنیا شد. از این به بعد، باید مدام در حالت عملی و احساسی این همبستگی را نشان داد.

شما را به عنوان پروفسور در فوتبال می‌شناسند. به عقیده شما در این دوران برای اینکه خطر کمتری متوجه بازیکنان و مربیان شود، چه باید کرد؟
اجازه بدهید مسئله را از این زاویه بررسی کنیم که بیشترین کسانی که صدمه دیدند به شکل اخص هواداران بودند. آن‌ها بیش از همه در خطر هستند. باید مخاطره را از آن‌ها دور کرد. از طرف دیگر ورزش و به خصوص فوتبال در میادین، به خاطر لذت بردن تماشاگران انجام می‌شود و انگیزه اصلی و پارامترها، حضور و نحوه تشویق و لحظات دراماتیک و خوشحالی و شادی و ناراحتی آن‌ها به خاطر نتایج تیم‌شان است. باید به عنوان واقعیت پذیرفت که برگزاری مسابقات بدون حضور تماشاگران، وضعیت غم‌انگیزی را ایجاد می‌کند. از سوی دیگر، بازیکنان هم به عنوان مهره‌های انجام‌دهنده تاکتیک‌ها، قطعاً باید اقدامات ایمنی را بپذیرند و انجام بدهند تا آسیبی نبینند. اصولاً مربیان هم به همین شکل باید مسائل بهداشتی را رعایت کنند. نگرانی اصلی کنار بازیکنان و مربیان، در واقع هواداران روی سکو‌ها هستند که به خاطر حجم بالای حضور روی سکوها، توانایی آن را ندارند که همه پروتکل‌ها را رعایت کنند. بالاخره باشگاه‌ها می‌توانند برای بازیکنان و مربیان خود، یکسری قوانین بهداشتی را بسازند و نگرانی‌ها را کمتر کنند.

قرنطینه را چطور سپری کردید؟
من مرکز وسیع و مجهز پزشکی و ورزشی را در کشور خودم اداره می‌کنم که در این مدت، فعالیت‌های ما به اوج خود رسیده بود ولی بر اثر شیوع گسترده کرونا، همه چیز فروکش کرده است. حالا با توجه به تعطیلی و قرنطینه، فرصتی دست داد تا همراه فرزندانم تغییراتی در این مجموعه به وجود بیاوریم. می‌خواهیم در بازگشایی دوباره این مرکز، طراوت بخشیدن سیستم ایمنی را توسط ورزش به حداکثر برسانیم. از طرف دیگر، فعالیت‌های اقتصادی را مدیریت کردم و تماس‌هایی با دوستان قدیمی داشتم. بیشترین زمان را همراه خانواده بودم و قرنطینه و مسائل بهداشتی را رعایت کردم.

و در نهایت می‌خواهیم نظر شما را در مورد هواداران فوتبال در ایران بدانیم.
همان‌طور که در سؤال‌های قبلی هم گفتم فوتبال به خاطر تماشاگران و هواداران انجام می‌شود و زیبایی فوتبال جایی است که بازی‌های خوب و نتایج دراماتیک در حضور تماشاگران رقم بخورد. من چند سالی در دو مقطع مختلف در ایران فعالیت کردم و از این همکاری‌ها لذت زیادی بردم. درخصوص هواداران پرسپولیس حرف‌ها و خاطرات زیادی دارم. ما به طور میانگین ۵۵ هزار نفر تماشاگر در هر بازی داشتیم. نمی‌گویم که برای برخی بازی‌ها ۱۰۰ هزار نفر در استادیوم بودند و چند هزار نفر بیرون از استادیوم بدون بلیت می‌ماندند. ما توانستیم با فوتبال، این رفاقت‌ها را ایجاد کنیم. یک تیم متحد و یک‌دست را ساختیم و همه چیز تحت تأثیر این تیم بزرگ بود.

اتفاقاً با برخی بازیکنان که صحبت می‌کنیم، از اتحادی حرف می‌زنند که در زمان شما شکل گرفت و منجر به قهرمانی‌هایی هم شد.
بله فرمول اصلی این بود که فوتبال باید دوستی‌ها را استحکام ببخشد و رفاقت و صمیمیت ایجاد کند. ما از این طریق باید رفاقت‌ها را پیش می‌بردیم که فکر می‌کنم کارمان را به خوبی انجام دادیم. با فوتبال و با روشی که داشتیم، بین بازیکنان، هواداران و حتی در سطح بین‌الملل رفاقت‌هایی ساختیم. مطمئن هستم که همه هواداران پرسپولیس در این مدت، دیدگاه‌شان تغییر پیدا کرد و خاطرات زیبایی را تجربه کردند. وظیفه ما همین مسائل است.