استقلال و پرسپولیس در هفتمین روز اسفند ماه سال ۸۳ به مصاف یکدیگر رفتند و دیدار برگشت چهارمین دوره رقابت‌های لیگ برتر را برگزار کردند. این مسابقه علاوه بر تقابل سنتی آبی و قرمز، با توجه به این‌که هر دو تیم در کورس قهرمانی قرار داشتند به‌مراتب حساس‌تر تلقی می‌شد. دو تیم در حضور ۱۰۰هزار تماشاگر به مصاف یکدیگر رفتند و شاگردان امیر قلعه‌نویی به لطف گل رضا عنایتی از پرسپولیس پیش افتادند اما قرمزپوشان پایتخت که راینر زوبل آلمانی را به عنوان سرمربی روی نیمکت خودشان داشتند و اتفاقا او رابطه خوبی هم با علی پروین نداشت، با گل‌های شیث رضایی و سهراب انتظاری در آستانه پیروزی قرار گرفتند.
در دقایق پایانی مسابقه بودیم و پرسپولیس با نتیجه دو بر یک پیش بود که محمود فکری بار دیگر در نقش گلزن استقلالی‌ها در دربی ظاهر شد و با ضربه‌ای دقیق کار را به تساوی کشاند. پس از این گل همه خودشان را برای مساوی آماده کرده بودند اما نفوذ فرزاد مجیدی از جناح راست و سانتر او درون محوطه جریمه پرسپولیس با ضربه تاریخی پیروز قربانی همراه شد تا استقلال به گل سوم دست پیدا کند و یک پیروزی فراموش‌نشدنی برای امیر قلعه‌نویی و شاگردانش رقم بخورد.
این پیروزی یکی از تاریخی‌ترین بردهای استقلال مقابل پرسپولیس طی ۲۰ سال اخیر تلقی می‌شود. مسابقه‌ای که انصافا جدا از برنده و بازنده آن، به لحاظ کیفیت زیبا بود.
