در مورد کار بزرگ تنیس روی میز با همان مدال برنز تیمی نوشتیم. مدالی که بعد از ۶۵ سال دوباره به ایران آمد، حالا تنیس روی میز هم جز رشته‌هایی است که در برآوردهای اولیه برای اعزام به هر تورنومتی شانس مدال دارد.
ارزش کار برادران عالمیان و تیم ایران در بازی‌های آسیایی آنجا بیشتر مشخص می‌شود که بدانیم ابر قدرت‌های اصلی این رشته در دنیا در آسیا هستند؛ چین، ژاپن و کره جنوبی! کافی است بدانید که چین ۸۰ میلیون پینگ پنگ باز حرفه‌ای دارد که در عضویت باشگاه‌های مختلف رقابت می‌کنند! یعنی اندازه کل جمعیت کل ایران بازیکن حرفه‌ای. اما این دو برادر انگار راضی به این تاریخ سازی نبودند. در تاریخ بازی‌های آسیایی تعداد ورزشکاران ایرانی که در یک دوره بیش از یک مدال گرفته باشند زیاد نیست و حالا برادران عالمیان به این جمع کوچک پیوستند.
دو مدال در بازی‌های ۲۰۲۲ هانگ ژو آن هم در رشته‌ای که ما حتی پیروزی نداشتیم، چه رسد به مدال! مهمترین دستاورد این دو مدال برنز برای نیما و نوشاد عالمیان جایگاه و اعتبار جهانی آنهاست و برای سایر جوانان ما خودباوری که می‌توانند به شرط خواستن و مرارت در هر رشته‌ای موفقیت را لمس کنند، حتی رشته‌ای که ما در آن مدال هم نداریم. البته که این مدال یک مسئولیت را هم به مدیران ما اضافه می‌کند.
از حالا به بعد موقع تقسیم بودجه، تنها نباید رشته‌های همیشگی را دید. با اندکی بودجه، مقداری مدیریت و برنامه‌ریزی و بسیاری توجه روحی و معنوی، بذر هر رشته ورزشی در خاک ایران به بار می‌نشیند و استعدادها این پرچم را در هر رقابتی بالا می‌برند.
