فیلمی تقطیع شده از عادل فردوسی‌پور و سه بازیکن پرسپولیس در فضای مجازی پخش شده که عادل در مورد سیدجلال حسینی می‌گوید او مدام مصاحبه می‌کرد و میگفت نمی‌گذارند ما قهرمان شویم اما هر سال پرسپولیس قهرمان می‌شد!
همین روش را قلعه‌نویی با دست‌های پشت پرده داشت و مجیدی هم به شکلی دیگر داشت. یحیی هم دارد و مدام ناله می‌کند. جواب این ابهام بزرگ را در همان فیلم سروش رفیعی به خوبی می‌دهد، اینکه باید ناله کنی و بگویی نداریم و نمی‌گذارند تا به هدفت برسی!
بله، آبی و قرمز هم ندارد. راه موفقیت در فوتبال ایران «متأسفانه» این است که ناله کنی و بگویی نمی‌گذارند قهرمان شویم تا قهرمان شوی. باید بگویی نداریم و بدبختیم تا پول بگیری. شما با این فرمول در هیج کجای دنیا نمی‌توانید موفق شوید همان‌طور که با این ماشین‌های ما در هیچ کجای دنیا رانندگی نمی‌کنند. در هیچ کشوری به یک فوتبالیست بی‌کیفیت ۲۵ میلیارد تومان (به پول ما) نمی‌دهند.
شما فکر می‌کنید مثلاً یکی مثل علی علیپور در اروپا چقدر می‌گیرد یا همین شهاب زاهدی که از اروپا به پرسپولیس آمده آنجا چقدر می‌گرفت؟ بله، به مهدی طارمی پول خوب می‌دهند اما فوتبالیست‌های معمولی و حتی تا حدی خوب پول چندانی نمی‌گیرند اینجا اما معمولی‌ها که هیچ، مصدوم‌ها هم پول می‌گیرند که دود از کله همه بلند می‌شود. حالا بماند که از بغل یک فوتبالیست معمولی و ضعیف خیلی بیشتر و راحت‌تر می‌شود خورد!
