به گزارش خبرورزشی، در روزی که پرسپولیس حساس ترین بازی تاریخ مقابل تراکتور را با دو گل سروش رفیعی و گئورگی گولسیانی به سود خود خاتمه داد، بی شک علی علیپور یکی از ستاره های اصلی این تیم بود و این پیروزی را بدون او نمی توان تصور کرد.
علی علیپور تا میانه های میدان عقب می نشست و توپ می گرفت، جلوی زمین حضور داشت و پرس می کرد، روی هوا بلند می شد و سرهای اول را می زد، در پرسینگ فعال تر از همه بود، در باز کردن درهای عمق حریف، حتی بهتر از هافبک ها نشان داد و از ۶ پاس عمقی تیم، چهار مورد متعلق به او بود.
علیپور از دقیقه ۸۳ هم که با بیرون رفتن عالیشاه بازوبند کاپیتانی را به دست بست، انگار جان تازه گرفت و همچنان بیش از سایرین دوید و جنگید و اثر گذاشت.
به قول هواداران پرسپولیس، شبیه ترمیناتور بود.
اما استراتژی پرسپولیس مقابل تراکتور هم مثل نحوه بازی علیپور تعریف داشت؛ آن جا که علیپور و آل کثیر با پرسینگ سنگین، شجاع خلیل زاده را وادار به دادن پاس رو به عقب می کردند و به نوبت روی بیرانوند خراب می شدند تا او نتواند توپ را به هم دسته اش برساند.
اتفاقا با همین رویه یکی دو بار هم توپ را از چنگ بیرانوند درآوردند اما بدشانس بودند که موفق به گلزنی نشدند. با این همه آنها راه اسیر کردن تراکتور را به لیگ برتر راه دادند.
آنها به لیگ برتر یاد دادند با پرسینگ شدید فرصت بازیسازی از عقب زمین را از تراکتور بگیرند و با فشار روی شجاع خلیل زاده او را وادار به بازی با بیرانوند کنند و با حمله به بیرو، توپ را از چنگ او درآورند.
در همین رابطه؛ قابل توجه کارتال؛ پرسپولیس گلساز و موقعیت ساز می خواهد/ فقط علیپور درهای عمق را می شناسد
