به گزارش خبرورزشی، با وجود اینکه تیم ملی فوتبال ایران بدون ۱۱ ستاره قهر کرده خود، در جام ملت‌های ۱۹۸۸ قطر به عنوان سومی دست پیدا کرد و به رغم محدودیت شدید امکانات، نتیجه خوبی گرفت اما بخشی از جامعه فوتبال همچنان ارتباط خوبی با پرویز دهداری نداشت و این سرمربی فقید را به خود نزدیک نمی‌دید. افرادی هم بودند که بنابر دلایلی با سرمربیگری استاد دهداری مخالفت داشتند و این ماجرا در بازی تدارکاتی ایران- ژاپن به اوج خود رسید. مسابقه‌ای که ۳۰ دی سال ۶۷ برگزار شد و با نتیجه مساوی ۲ بر ۲ به پایان رسید ولی گروهی از تماشاگران که بعداً ملی‌پوشان وقت مدعی شدند از جایی خط گرفته بودند، علیه پرویز خان شعار دادند و حتی به سمت او گلوله‌های برفی پرتاب کردند. این اتفاق برای دهداری بسیار گران تمام شد طوری که در راهروهای منتهی به رختکن ورزشگاه آزادی به برخی شاگردان خود گفت از تیم ملی می‌رود و دیگر او را در این فوتبال نخواهند دید. ادعایی که عده‌ای فکر می‌کردند  بر اثر احساسات بیان شد ولی ششم بهمن سال ۱۳۶۷ مرحوم دهداری به فاصله ۶ روز پس از آن اتفاق تلخ با صراحت اعلام کرد دیگر حاضر نیست سرمربی تیم ملی  باشد و فدراسیون باید برای مرحله اول پیکارهای انتخابی جام جهانی ۱۹۹۰ ایتالیا که  ایران با بنگلادش، تایلند و چین همگروه بود سرمربی دیگری انتخاب کند. 
معلم اخلاق روی حرف خود ماند و از تیم ملی رفت تا عملاً برای همیشه از این فوتبال کناره‌گیری کند. مرحوم دهداری که ستارگان بزرگی همچون: احمدرضا عابدزاده، جواد زرینچه، مجتبی محرمی، مرتضی کرمانی مقدم، صمد مرفاوی، نادر محمدخانی و... را تحویل فوتبال ایران و به ویژه استقلال و پرسپولیس داد،  پس از کناره‌گیری خود در ششم بهمن سال ۶۷، برای مقطع کوتاهی مسوولیت فنی تیم بنیاد شهید را پذیرفت و آذر ماه سال ۱۳۷۱ هم چشم از جهان فرو بست. روحش شاد و یادش گرامی.