به گزارش خبرورزشی، چقدر این چند وقت، زیاد یاد قیصر امینپور و شاهکار جاودانهاش کرده ایم. همان شعر معروف که «چقدر زود دیر میشود» ، اما در مورد برخی ها شاید نشود این شعر را زمزمه کرد. آنها که رفتنشان دورتر می شود اما دیرتر، نه...
درست ۱۶ سال پیش بود؛ در همین روز، یعنی هفدهم آبان ۱۳۸۷ که فوتبال گیلان پدر معنویش را از دست داد. ایرج زهرابی هم برای فوتبال رشت یک مدیر دلسوز بود و هم برای انزلی، از سپیدرود تا ملوان، همه به یک اندازه به او احترام میگذاشتند و در دهه ۷۰ داریوش مصطفوی او را به پایتخت برد تا فدراسیون فوتبال و کل ایران از توانمندیهایش استفاده کنند.
چقدر این روزها که درد فوتبال ایران نداشتن مدیر و متخصص است، جای امثال ایرج زهرابی خالیست. مدیرانی که از جنس مردم بودند و فوتبال بازی کرده بودند و مربیگری و داوری، اما قبل از همه آنها یک «عاشق فوتبال» بودند. کدام یک از مدیران فعلی ما عکس روی سکوهای سیمانی ورزشگاهها به عنوان تماشاگر دارند؟ مدیران قبلی اینگونه عاشق میشدند؛ زیر باران، در سوز سرمای زمستان یا ظل آفتاب تابستان...
و حالا ۱۶ سال از آن روز میگذرد. روزی که ایرج زهرابی در آرامستان رشت وارد خانه ابدیت شد و دوستداران، خانواده و فوتبال و خانه زمینی اش را تنها گذاشت. روزی که مبدا یک تاریخ دلتنگی شد و از آن به بعد، خیلی ها مثل خانوادهاش روزها را در فراغ او شمردند و فقدان او را لحظه به لحظه حس کردند.
این روزها و در این وانفسای زندگی، حالا که خیلی از دوستان و یاران ایرج مثل خود او از این دنیا رخت کشیده و یا با انواع مشکلات جسمی دست و پنجه نرم میکنند، خیلیها از گیلان رفته و خیلیها دیگر دل و دماغ نگاه کردن به این فوتبال را ندارند، جای خالی ایرج به عنوان یک پدر بیشتر از همیشه حس میشود. حال تصور کنید بر خانواده اش چه گذشته و می گذرد...
تمام این سالها در این روز از خانواده بزرگ فوتبال گیلان حرف زدیم و نوشتیم و چقدر به خانواده خود ایرج خان بدهکار شدیم! همسر گرامی، گل دخترش و آرتین عزیز که از همکاران خود ماست و شخصاً سابقه دو دهه دوستی و همکاری با او را از نزدیک دارم اما راست می گویند که ما رسانه ای ها کور خودمانیم و بینای دیگران!
اگرچه هیچ واژهای برای پر کردن جای خالی پدر کافی نیست و اگرچه هیچ چیز کمبود او را برای فوتبال ایران پر نمیکند، اما خب ایرج خان، آرتین عزیز، به یادتان هستیم همیشه...
امیر عباس واسعی – تحریریه خبرورزشی
غروب چهارشنبه ۱۶ آبان ۱۴۰۳