به گزارش خبرورزشی، فصل قبل همواره منتقد روش بازی نکونام و استقلال بودیم. این تیم فوتبال بازی نمی‌کرد. تنها توپ‌ها را به ابوالفضل جلالی می‌سپرد و او هم ارسال می‌کرد تا آرمان رمضانی یا بلانکو با ضربه سر گل بزنند یا مدافعان حریف قاطی کنند و یا با هیاهوی جواد نکونام لب خط، داوران مجبور به گرفتن پنالتی شوند!
جواد نکونام هر بار بازی مساوی بود یا عقب می‌افتاد، هرچه بازیکن بلند قد داشت را به زمین می‌فرستاد و دستور بازی این تیم در نیمه دوم این می‌شد که هر کس از هر کجا گرفت، بلند روی دروازه حریف بفرستد! همان فوتبال علی اصغری خودمان!
فصل قبل بردهای اقتصادی نکونام و هزاران دلیل و بهانه‌ای که او می‌تراشید، باعث پوشش نقاط ضعف فنی تیم شد. از بهانه نداشتن بازیکن و عدم همکاری مدیریت در خرید بازیکنان دلخواه مربی تا ندادن پول و ضعف داوری‌ها و خلاصه همه و همه مقصر بودند جز شخص سرمربی!
اما این فصل که دیگر نکونام هیچ بهانه‌ای نداشت. ایرادات فنی تیمش بیشتر از همیشه به چشم آمد. هر بازیکنی را که می‌خواست خرید و بازیکنانی را که خودش خریده بود را بیرون گذاشت و روی زمین مخمل ورزشگاه السد باز استقلال قادر به فوتبال نبود! با حضور کمک داور ویدیویی دیگر اعمال فشار روی داوران هم باطل شد!
این فصل فقط ابوالفضل جلالی به عنوان سانتر کننده و موتور محرک تیم جای خود را به رامین رضاییان داده و دیدیم که برابر السد وقتی به گل نیاز داشت، دوباره هرچه بازی کنه بلند قد بود به میدان فرستاد! تمام مدافعان به خط حمله رفتند و هر کس از هر کجا گرفت بلند زد!
و چقدر راحت بازیکنان السد با خاطر جمع توپ‌ها را برگرداندند. در زمین با توپ رقصیدند و فوتبال ایران تحقیر شد... باز هم جواد نکونام مثل دربی همه بازیکنان بلند قد را به زمین فرستاد اما بهترین سانتر کننده‌اش را بیرون کشید! در دربی رامین رضاییان و اینجا ابوالفضل جلالی...
