به گزارش خبرورزشی، در ابتدای دهه ۸۰ و سال‌های آغازین لیگ برتر پرسپولیس یک دروازه‌بان خارجی به نام ساشا ایلیچ آورد. یک گلر خوش قد و بالا که به یک دلیل در حافظه فوتبال ایران ماندگار شد...
ساشا ایلیچ گل‌های بسیار زیبا و تماشایی می‌خورد! او دروازه‌بان بدی نبود و بارها و بارها پرسپولیس را نجات داد. در مسابقات مختلف دروازه‌اش را در موقعیت‌های خطرناک حفظ می‌کرد اما بدشانس بود که بازیکنان حریف مقابل او زیباترین گل‌های عمرشان را می‌زدند!
وقتی بیرانوند رفت، همه نگرانی پرسپولیسی‌ها جانشین او بود. الکسی گندوز از همان بازی اول نشان داد دروازه‌بان شایسته‌ای است. بازی به بازی بهتر شد و بعد از دو کلین شیت در لیگ برتر، در آسیا هم برابر الاهلی پنالتی ریاض مارز را گرفت.
برابر پاختاکور که همه برد را برای پرسپولیس کنار گذاشته بودند، تیم بعد از گل زود هنگام عقب کشید. شلیک‌های پیاپی بازیکنان ازبک روانه دروازه گندوز می‌شد. او باز هم خوش درخشید و مثل همیشه واکنش‌های خوبی داشت.
اما این بازی ۱-۱ شد تا همه زحمات گلر الجزایری بی‌نتیجه بماند. اما از آن بدتر گل تماشایی بود که دریافت کرد تا همه یاد ساشا ایلیچ بیفتند. توپ جایی رفت که به هیچ عنوان دست گندوز به آن نمی‌رسید...
از آن گل‌ها که اگر صد بار دیگر توپ را بکاری، بازیکن نمی‌تواند به همان نقطه شلیک کند! در این گل و در کل این مسابقه مقصر اصلی خط دفاع پرسپولیس بود که اجازه همه کار به بازیکنان پاختاکورداد. هیچکس روی بازیکن صاحب توپ نرفت، پاس او را قطع نکرد و کسی روی ضربه زننده هم یارگیری نکرد اما تمام کاسه کوزه‌ها سر گندوز شکست!
