ناصر حجازی اسطوره فقید استقلال و فوتبال ایران ششم مهر سال ۱۳۵۹ در بازی مقابل کویت برای آخرین بار درون دروازه تیم ملی فوتبال کشورمان ایستاد و به همین خاطر خبرورزشی هفتم مهر سال ۱۳۹۴ با بهناز شفیعی، همسر ناصرخان پیرامون آن مسابقه و اتفاقاتی که در زندگی برای حجازی به وقوع پیوست، همکلام شد. خانم شفیعی در مورد آن روزها به ما گفت: وقتی تیم ملی برای شرکت در جام ملت‌های ۱۹۸۰ راهی کویت شده بود، جنگ آغاز شد و به همین خاطر من از طریق یکی از دوستان خبرنگار ناصر برایش پیغام فرستادم که به تهران برنگردد بلکه از کویت به فرانسه برود تا من، آتیلا و آتوسا نیز خودمان را به آن کشور برسانیم چون در آن مقطع یک تیم فرانسوی ناصر را می‌خواست و من تاکید داشتم او به این پیشنهاد جواب مثبت بدهد اما در جواب گفت به هیچ وجه این کار را نمی‌کنم!
شفیعی ادامه داد: او در نهایت هم حاضر نشد به فرانسه برود و در روزهای ابتدایی جنگ به ایران برگشت و مثل بقیه مردم در ایران زندگی کرد. ناصر در ایران ماند اما بلافاصله بعد از جام ملت‌ها، قانون ۲۷ ساله‌ها را ابلاغ کردند و خیلی‌ها معتقد بودند اصلا این قانون را گذاشته‌اند تا حجازی در تیم ملی نباشد!
همسر حجازی ادامه داد: ناصر هر شب در منزل قدم می‌زد و حرص می‌خورد. من یک‌بار برای آرام کردن او گفتم حرص نخور! ممکن است این قانون را عوض کنند ولی ناصر در جواب گفت: این قانون را گذاشته‌اند تا من نباشم. این وسط چند نفر دیگر هم پاسوز من شده‌اند ولی شما امیدواری که آن را عوض کنند؟ بله! عوض می‌کنند اما زمانی که مطمئن شدند حجازی از فوتبال خداحافظی کرده است!
بهناز شفیعی در ادامه تصریح کرد: وقتی ناصر در انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۴ ثبت نام کرد، پرسیدم چه هدفی از این کار داری و او جواب داد: آقایان سیاستمدار باید ببینند که چقدر زور دارد یک نفر غیر سیاسی وارد بازی آن‌ها می‌شود. این‌طوری شاید دست از سر فوتبال بردارند.
حتی یادم می‌آید با کراوات به وزارت کشور رفت ولی مامور انتظامات به او گفته بود آقای حجازی من نمی‌توانم جلوی شما را بگیرم اما می‌خواهم بگویم اگر با این تیپ وارد شوید، من اخراج می‌شوم، ناصر حجازی هم کراواتش را همان‌جا باز کرد و گفت: هیچ‌وقت نخواستم نان کسی را ببُرم.
شفیعی در پایان این مصاحبه به نکته دیگری هم اشاره کرد و گفت: اگر این بی‌عدالتی‌ها در حق ناصر حجازی رخ نمی‌داد، او ۱۵۰ بازی ملی داشت. ناصر همه سختی‌ها را به جان خرید ولی عاشق ایران و ایرانی‌ها باقی ماند و البته از مواضع خود هم کوتاه نیامد.
