به گزارش خبرورزشی، درگذشت ناگهانی هوادار تیم ملوان در اصفهان، کام اهالی فوتبال را تلخ کرد. این حادثه غیرمنتظره متاسفانه اصل و اصول فوتبال را زیر سوال برد. بی تردید همه ما زمانی با فوتبال کیف می کنیم که این ورزش مایه نشاط روح و روان باشد. فوتبال پروسه ای سرگرمی ساز است که انسان ها را در ورزشگاه و خانه ها، دور هم جمع می کند.
مطابق پروتکل های بین المللی، وقتی جان یک انسان در خطر باشد (فرق نمی کند داور یا تماشاگر) ناظر مسابقه موظف است از داور مسابقه بخواهد بازی را متوقف کند تا تمام اعضای تیم پزشکی و آمبولانس حاضر در ورزشگاه، تمرکز خود را معطوف به نجات جان فردی کنند که روی سکوها گرفتار شده است.
ایست قلبی هوادار ملوان، تلنگری بزرگ به تمام فوتبال ایران است که در این گونه مواقع، به هر قیمتی که شده در فکر نجات جان یک انسان گرفتار باشیم. در نتیجه توقف بازی بر خلاف تمام آنچه امروز گفته می شود، یک اتفاق کاملا عادی تلقی می شد. اینکه چرا چنین اتفاقی رخ نداد را نمی فهمیم اما خدمت همه آنها که عاشق فوتبال هستند عرض می کنیم هزار مسابقه و جام، صدها افتخار و کاپ قهرمانی را ضرب در بی نهایت هم کنید به جان انسان ها نمی ارزد.
به گذشته ها که رجوع می کنیم، به ویژه به دوران عصر طلایی هفته نامه های ورزشی، یادمان می آید نویسندگان قدیمی از تماشاگران ایرانی به عنوان سرمایه های واقعی فوتبال کشور نام می بردند. این هواداران عاشق که کیلومترها دورتر از شهر خود به عشق فوتبال راهی ورزشگاه می شوند، آنقدر عزیز و ارزشمند هستند که به خاطر سلامتی و گرمای وجودشان، مسابقه ای را متوقف کنیم و همه برای نجات او وارد صحنه شویم.
