به گزارش خبرورزشی، چه بخواهیم و چه نخواهیم سپاهان یکی از باشگاه‌های تاثیرگذار فوتبال ماست. حتی اگر هوادار هر تیم دیگر باشید نمی‌توانید به اتفاقات باشگاه سپاهان بی‌تفاوت بمانید. باشگاهی که الگوی ساختار حرفهای و از ثروتمندترین تیم‌های فوتبال ماست.
سپاهان به خاطر نقش و تاثیری که در فوتبال ایران و تیم ملی دارد برای همه مهم است و هر اتفاق درونی آن مورد توجه همه قرار می‌گیرد. از جمله اتفاقاتی که فصل قبل افتاد و قرار بود مورایس برود اما در نهایت ماندنی شد و برگشت.
به شهادت آرشیو ما از این اتفاق خوشحال بودیم چرا که حضور امثال مورایس را در فوتبال، به نفع پیشرفت ایران می‌دانیم. اما نکته جالب در حرفهای این سرمربی خوب پرتغالی -که در فوتبال ایران آنطور که از او انتظار می‌رفت هنوز موفق نبوده- اشاره اش به حوادث پشت پرده است.
مورایس در این مصاحبه به صراحت گفت دلیل برگشتنش به فوتبال ایران حضور سه نفر در باشگاه است که آنها به طور مستقیم روی روند اتفاقات مثبت تاثیر گذارند. در چند جای مصاحبه به نقش این سه نفر اشاره کرد و جایی که فردوسی‌پور گفت آیا آنها هنوز در باشگاه هستند؟ پاسخ داد: بله!
این یعنی محمدرضا ساکت یکی از آن سه نفر نیست و چون در زمان آمدن مورایس ساکت مدیرعامل بود، مدیران بعد از او یعنی نیکفر یا آذربایجانی هم نمی‌توانند یکی از این سه نفر باشند. خوب در فوتبال ایران از مدیران باشگاه سپاهان چه کسی را می‌شناسیم؟
البته که این سه نفر هر کس که باشند در راستای منافع باشگاه سپاهان و کلیت فوتبال ایران با توجه به اهمیت این باشگاه تصمیم گرفته و قدم برداشتند اما مهم این است که قدرت تصمیم گیری داشته اند و مثلا بخاطر رابطه عاطفی با مورایس نبوده که او برگردد. آنها قدرت ایجاد تغییر داشته اند...
سوال اینجاست که چرا این سه نفر و امثال آنها در کل فوتبال ما از پشت پرده به روی صحنه نمی‌آیند تا مسئولیت کارها و تصمیمات خود را شخصاً بر عهده بگیرند؟ چرا باید یک شخص دیگر مدیرعامل باشد اما کارها را دیگران انجام دهند؟
اساساً مدیران پس با کدام اختیار، قبول مسئولیت می‌کنند؟ برای چه حقوق می‌گیرند؟ اینکه فقط کنار مربی یا بازیکنی بایستند و عکس بگیرند، در حالی که کس دیگری با آن بازیکن مذاکره و او را مجاب کرده است!
کاش آقای مورایس نام این سه نفر و سمت آنها در باشگاه سپاهان را می‌گفت.
