در فوتبال نتایج می‌مانند. در تاریخ برنده‌ها و جامداران ثبت می‌شوند اما در ذهن فوتبال دوستان این رفتارهاست که می‌ماند. اتفاقی که در هفته ۲۷ لیگ بیست و سوم رخ داد از آنهایی است که تا ابد در ذهن تمام فوتبال دوستان باقی می‌ماند...
ماجرای دعوا بر سر رنگ پیراهن تیم فولاد در بازی برابر استقلال آنقدر سخیف و پیش پا افتاده بود که خیلی از افراد حاضر در دو باشگاه استقلال و فولاد هم حاضر نشدند در مورد آن صحبت کنند. اما همین ماجرای پیش پا افتاده تصویر بدی از فوتبال ما به جهان نشان داد.
چون ماجرا بر سر انتخاب رنگ نبود. چون داستان احترام گذاشتن به قواعد قوانین و عرف فوتبال نبود، داستان بر سر یمن و شگون بود! بله در هزاره سوم و قرن بیست و یکم هنوز برخی‌ها به شانس و نحسی باور دارند.
در حالیکه جواد نکونام همواره در کنار زمین با پیراهن و لباس مشکی ظاهر می‌شود و در گفت‌وگو با ۳۶۰ به خوش یمن بودن این رنگ لباس اذعان کرده بود، بعد از اینکه در جریان تصمیم فولادی‌ها برای استفاده از رنگ مشکی قرار گرفت، خواهان تغییر رنگ لباس حریف شد تا مجبور نشود لباس خوش یمن خود را نپوشد!
این ماجرا تمام ساعات منتهی به بازی استقلال و فولاد را به خود اختصاص داد. بازی بین دو قهرمان لیگ برتر، دو قهرمان جام حذفی، دو قهرمان سوپرجام و دو تیمی که بارها نماینده ایران در لیگ قهرمانان آسیا بودند. از این‌ها مهمتر بازی بین صدر نشین و مدعی جدی قهرمانی با یکی از تیم‌های قعر جدول و در خطر سقوط که هر دو به این سه امتیاز از نان شب بیشتر احتیاج داشتند. آن وقت ببینید به جای صحبت در مورد مسائل فنی علمی فوتبال تمام وقت پیرامون چه چیزی در رسانه‌ها صحبت بود!
وقتی نکونام وقتی وارد ورزشگاه شد، لباس سفید به تن داشت. خیلی‌ها از این نشانه تعبیر به یک اتفاق مثبت کردند و گفتند خدا را شکر که همه چیز شایعه بود اما بازی که شروع شد، او با همان لباس همیشگی مشکی لب خط بود!
و حالا استقلال برده و نکونام حق دارد حس کند این پیراهن برایش شانس می‌آورد! و البته که امیدوار به تکرار این شانس تا قهرمانی باشد...
