در جریان مسابقه به تیمی‌که تنها با اختلاف یک گل از حریف خود جلو است گفته می‌شود که یک گل تضمینی برای برد نیست و بازی تا سوت پایان داور ادامه دارد. در مورد اختلاف یک امتیازی هم همین موضوع صدق می‌کند، وقتی آبی پوشان پایتخت دو هفته ای است که برای حفظ صدر جدول خود را به آب و آتش می‌زنند.

هفته گذشته زمانی که بازی استقلال زودتر از تیم پرسپولیس برگزار شد و پرسپولیسی‌ها با آگاهی از نتیجه رقیب خود برابر سپاهان قرار گرفتند، نتوانستند از فرصت استفاده و به صدر برسند، این هفته هم همین موضوع تکرار شد، اینبار بازی پرسپولیس زودتر از استقلال برگزار شد و این استقلالی‌ها بودند که برای حفظ صدرنشینی با توجه به برتری تیم پرسپولیس محکوم به برد و شکست دادن ذوب آهن در استادیوم آزادی بودند.

استقلال این فصل به عنوان تیم میزبان بیشترین امتیازات را کسب کرده و پیش خود یک برد شیرین دیگر را متصور بودند، بردی که همچنان رکورد آنها را به عنوان تیم میزبان حفظ می‌کرد. اما گل زود هنگام ذوبی‌ها تمام تفکرات و شیرازه آبی پوشان را برهم ریخت، از همان دقایق اولیه دیگر استقلالی‌ها به جای اینکه به فکر گل برتری باشند باید ابتدا بازی را به تساوی می‌کشاندند و سپس برای گل دوم تلاش می‌کردند. استقلالی‌ها باور نداشتند که چطور می‌شود در عرض یک هفته صدر جدولی که بیش از یک نیم فصل در اختیار آنها بوده را از دست بدهند. 

حال استقلالی‌ها قدر امتیازهای از دست رفته، بردهایی که به تساوی کشیده شدند را بیشتر می‌دانند، با اینکه آبی پوشان با ۲۲ هفته شکست ناپذیری صاحب یک رکورد دیگر شده اند اما عقب افتادن در هفته بیست و ششم و خود را به تکاپو و فشار انداختن کمی بیش از اندازه غیر قابل هضم بود.

هنوز هم صدرنشینی آن هم تنها با اختلاف یک امتیاز و تفاضل گلی یکسان برابر تیم پرسپولیس نمی‌تواند در هفته‌های پایانی تضمین قاطعی برای قهرمانی آنها باشد، وقتی دو هفته گذشته و بازی‌های این دو تیم برابر حریفانشان را به نظاره می‌نشینیم می‌بینیم که چطور می‌تواند در عرض چند ساعت بالای جدول توسط این دو تیم جابه جا شود و به معنی واقعی کلمه هر احتمالی ممکن است رخ دهد. آبی‌ها باید هشدار این هفته را جدی بگیرند.

محمود فخرالحاج| باشگاه خبرنگاران آزاد