ذوب آهن یکی از چهار تیم همواره حاضر در لیگ برتر فوتبال ایران بوده است. یک باشگاه قدیمی که از ابتدای تولد لیگ در ایران همواره در سطح اول فوتبال حاضر بود، یک باشگاه بزرگ و پرافتخار با بازیکنان نامدار و امکاناتی که موجب حسرت بسیاری تیم‌های دیگر است.

ذوب آهن با سابقه رسیدن به فینال لیگ قهرمانان آسیا این فصل با محمد ربیعی خوب شروع کرد تا خاطره تلخ سال‌های اخیر را فراموش کند. ذوب آهن این سال‌ها بارها تا پایان فصل دغدغه سقوط داشته و طرفدارانش با نگرانی تا هفته آخر مسابقات را دنبال کرده‌اند.

اما در نیم فصل اتفاقاتی افتاد که نتیجه‌اش ناکامی ذوب آهن در دور برگشت شد. ذوب آهن در هفته شانزدهم در فولادشهر با یک گل به ملوان باخت، در هفته هجدهم در خانه با همین نتیجه مغلوب پرسپولیس شد. هفته بیستم دو گل از استقلال خوزستان خورد و هفته بیست و دوم همین نتیجه مقابل شمس آذر تکرار شد!

یعنی ۴ بازی خانگی و چهار شکست، بدون گل زده با ۶ گل خورده، در این حد فاصل ذوب آهن در بازی‌های بیرون خانه دو مساوی ۲-۲ برابر هوادار و مس آورد و بازی معوقه مقابل سپاهان را هم در نقش جهان با یک گل باخت. دیداری که البته بعد از هفته بیست و سوم برگزار شد، هفته‌ای که ذوب آهن در تبریز تراکتور را ۴-۱ شکست داد تا مشخص شود مشکل این تیم تنها در فولادشهر است!

اما هفته قبل، یعنی هفته بیست و چهارم ذوب آهن این طلسم را در خانه شکست و با دو گل بعد از دقیقه ۹۰ آلومینیوم را برد. همه فوتبال دوستان خوشحال شدند که انگار مشکل بازی‌های خانگی ذوب آهن حل شده اما زهی خیال باطل! این طلسم کماکان پابرجاست و این هفته مردان محمد ربیعی در خانه دو گل از نساجی قعرنشین خوردند، بازهم ۲-۰ برای چهارمین بازی متوالی در فولادشهر.

ذوب آهن در جدول دور برگشت با تنها ۸ امتیاز از ۱۰ بازی در پله چهاردهم ایستاده و تنها از فولاد با ۷ امتیاز و صنعت نفت با ۵ امتیاز بالاتر نشسته است. این یعنی اگر نتایج دور رفت نبود، خاطره سال‌های اخیر تکرار و ذوب آهن باید کماکان نگران سقوط در هفته‌های آخر می‌بود.

بیشتر بخوانید: استوری تند علی سامره علیه یک دلال بدنام و مدیر از رده خارج؛ می‌ترسیدند استقلال با خطیر قهرمان شود