از همان ابتدای ظهور سامان فلاح با لباس پیکان در لیگ برتر، همه نوید ظهور یک مدافع ایده آل را می‌دادند که می‌تواند تا یک دهه قلب دفاع تیم ملی را بیمه کند. فلاح با سابقه حضور در تیم‌های رده پایه ملی و بستن بازوبند کاپیتانی در تیم ملی و لیگ برتر، از جمله جوانانی بود که به صورت ثابت شانس حضور در لیگ برتر را داشت و به خوبی در این مسابقات به تجربیات خود اضافه کرد.
او اولین هدف پرسپولیس برای تقویت خط دفاعی بود اما یک تصادف در تعطیلات نوروزی سال قبل باعث شد تمام معادلات بر هم خورده و در تابستان سامان فلاح راهش را به سمت گل گهر کج کند. او بعد از مدت‌ها آرام آرام به سطح ایده آل قبلی برگشت و در آستانه جام ملت‌ها یکی از دو جوانی بود که امیر قلعه نویی با خود به قطر برد. در قطر او و آریا یوسفی همواره به عنوان بازیکنانی معرفی می‌شدند که در لیگ درخشیده و قرار است در آینده فوتبال ایران نقشی مهم ایفا کنند. البته که فقط تجربه کسب کردند و بازی به آنها نرسید!
در نخستین اردوی تیم ملی بعد از جام ملت‌ها سامان فلاح دوباره دعوت شد و این بار که قرار بود فرصت خودنمایی به بازیکنان جوان داده شود، خیلی‌ها او را در ترکیب اصلی در قلب خط دفاعی می‌دیدند اما در عمل... در بازی رفت امین حزباوی‌پور زوج حسین کنعانی شد و در بازی برگشت شجاع خلیل‌زاده جایگاهش را پس گرفت! در بازی رفت سامان فلاح در دقایق آخر با شماره ۱۳ حسین کنعانی زادگان به میدان آمد و در بازی برگشت و در دقایقی که ایران می‌خواست از تک گل خود دفاع کند، او بعد از امین حزباوی تنها ثانیه‌هایی فرصت حضور در زمین را پیدا کرد.
حالا این سوال برای فوتبالی‌ها باقی است که چطور مدافعی که قرار بود ستون اصلی خط دفاعی تیم ملی باشد، این قدر کم فرصت بازی پیدا کرد؟ تنها مدافع جوانی که فرصت حضور در جام ملت‌های آسیا را پیدا کرد چرا هیچ جایی در تفکرات قلعه نوعی برای آینده
