این هفته که همه توجهات به دربی پایتخت بود، دو تیم پایین جدولی با پیروزی مقابل دو تیم بالای جدولی شگفتی ساز شدند. پیکان بعد از برد هفته قبل برابر سپاهان، این هفته ملوان را برد اما کار بزرگتر را در اصفهان تیم استقلال خوزستان رقم زد. از ابتدای این فصل استقلال خوزستان همیشه در منطقه خطر سقوط و جز تیم‌های انتهای جدول بوده و ذوب آهن از همان شروع خود را به جمع بالا نشینان رساند، به گونه‌ای که از این فصل به عنوان بهترین شروع تاریخ ذوب آهن در لیگ برتر یاد می‌شود.
استقلال خوزستان هفته‌های زیادی را به عنوان تیم قعرنشین در رتبه شانزدهم به پایان رسانده و ذوب آهن حتی در برخی هفته‌ها تا پله دوم جدول هم بالا آمده است. البته که در دور برگشت با توجه به اتفاقاتی که در اصفهان افتاد ذوب آهن از آن تیم خوب دور رفت فاصله گرفته اما باز هم شکست این تیم در خانه برابر تیم انتهای جدول دور از تصور بود. همه این حقایق اما روی یک اتفاق را نمی‌پوشاند، عادتی که در این فصل از طرف تیم سیروس پورموسوی چند بار تکرار شده و این بار هم قابل پیش‌بینی بود! خیلی عجیب است اما در این فصل استقلال خوزستان که کمترین پیروزی را دارد، تنها مواقعی برده که مربی خود را در خطر برکناری دیده است!
استقلال خوزستان دور رفت خیلی دیر به اولین پیروزی رسید، در هفته چهاردهم و جدال مقابل مس اما فرصت حضور در این مسابقه تنها به این دلیل به پورموسوی داده شد که هفته قبل از آن یقه پرسپولیس مدعی را در اهواز گرفت و با این تیم مساوی کرد! تیم او اولین تیمی بود که دو گل به بیرانوند زد! قرار بود پورموسوی اخراج شود ولی او بعد از مساوی با پرسپولیس ماند و اولین برد را دشت کرد. دور برگشت هم این ماجرا تکرار شد و همین که هفته قبل خبر تهدید پوروسوی به برکناری در محافل فوتبالی پیچید، خیلی‌ها احتمال دادند که استقلال خوزستان ذوب آهن را خواهد برد و این اتفاق افتاد!
چقدر خوب است که اتحاد و روحیه تیمی و رابطه بین بازیکن و مربی در تیمی تا این حد قوی باشد اما چقدر بد است که استقلال خوزستان تنها وقتی احساس خطر می‌کند، تازه از خواب بیدار می‌شود و با توجه به حضور در یک سوم پایانی فصل، فرصت برای
