حسین انتظامی، دبیر سابق کمیسیون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات در یادداشتی با عنوان «تقاضای شفافیت» نوشت:

معلوم نیست چرا مسئولان دولتی به رفتار مشارکت‌ریز ادامه می‌دهند؛ با این خط‌مشی، اعتماد عمومی آسیب بیشتری می‌بیند که اثر خود را در میزان مشارکت در انتخابات می‌گذارد.

چند ماه پیش تعداد زیادی به عنوان خبرنگار و همراه و دادزن و تور تفریحی به مسابقات جام جهانی قطر سفر کردند که بازخوردی منفی داشت. انتظار می‌رفت آن سیاست لااقل در بازی‌های جام ملت‌های آسیا اصلاح شود اما متاسفانه در بی‌اعتنایی کامل، تداوم یافت.

در فقره قبلی البته حوزه مطبوعاتی وزارت اشاد در اقدامی قابل تحسین، اسامی خبرنگارانی را که با هزینه خود به دوحه برده بود اعلام کرد اما ده‌ها تن دیگر را کسی گردن نگرفت و این ابهام به زخمی ناسور تبدیل شد.

اگر مسافران با ضوابط حرفه‌ای گزینش می‌شدند رسوایی جیمی جامپ هم اتفاق نمی‌افتاد. از فدراسیون فوتبال انتظار می‌رود باور عملی خود به شفافیت را نشان دهد و اسامی همه کسانی را که خرج آنان به عنوان تیم، همراه، خبرنگار، دادزن و یا هر عنوان دیگری متقبل شده به تفکیک هزینه اعلام کند. این هزینه‌ها از محل منابع عمومی (و در نگاه اعتقادی: بیت‌المال) صورت می‌گیرد و افکار عمومی حق دارد از آن مطلع باشد. غیر از این ممکن است ظاهرا سکوت کند اما این سکوت که ناشی عدم اقناع است خشم فروخورده تولید می‌کند و با قهر و نفرت اثر خود را در جاهای دیگر می‌گذارد.

شفافیت، اکسیر است و اگرچه در کوتاه‌مدت هزینه‌هایی دارد اما با ایجاد پاسخ‌گویی، نقشی بازدارنده در تصمیمات غلط و ویژه‌خواری بازی می‌کند و اعتمادساز است؛ سرمایه اجتماعی را بالا می‌برد و منافع ملی را تامین می‌کند.