جام ملتهای آسیا و آفریقا معمولا دردسر بزرگی برای فوتبالیست‌های این دو قاره که در اروپا توپ می‌زنند ایجاد می‌کند. آنجا که فضا رقابتی است و هیچکس به صرف داشتن اسم و رسم یا حامی نمی‌تواند فوتبال کند!
امسال هم جام ملتهای آسیا و آفریقا تقریبا همزمان برگزار شد و چند روز بعد از قهرمانی قطر در آسیا، ساحل عاج قهرمانی را در آفریقا جشن گرفت.
هر دو کشور میزبان بودند و در قاره خود جز تیم‌های قدرتمند در فوتبال هستند اما در هر دو قاره مدعیان سنتی قهرمانی در جام ملتهای آسیا و آفریقا تیم‌های دیگری بودند که دستشان خالی ماند.
اما شاید بزرگترین وجه تشابه این دو تیم در تغییر مربی باشد. قطر یک سال قبل کارلوس کیروش را به خدمت گرفت تا از عنوان قهرمانی‌اش در جام ملت‌ها دفاع کند اما یک ماه مانده به جام او را برکنار و تین‌تین مارکس اسپانیایی را جانشین کرد. قطر با همین مربی دوباره قهرمان شد و جام را در خانه نگه داشت.
همین اتفاق برای ساحل عاج افتاد. با این تفاوت که آنها بعد از گروه مقدماتی و صعود به مرحله حذفی سرمربی خود را برکنار و با مربی موقت تا فینال آمدند و در نهایت با کامبک مقابل نیجریه با نتیجه ۲-۱ پیروز و قهرمان شدند.
حالا که دو تیم در این دو تورنمنت با تغییر مربی به موفقیت رسیدند به ما حق بدهید که نگران لیگ خودمان باشیم! ما ایرانی‌ها در طول تاریخ به تقلید شهره بوده‌ایم و بدون درک هر فلسفه‌ای صرفاً از هر کاری الگوبرداری می‌کنیم! حالا که دو تیم با تغییر مربی قهرمان شده‌اند این موضوع در لیگ ما هم مد می‌شود!
تا همین حالا تیم‌های ما بی‌دلیل دست به تغییر مربی می‌زدند که ریشه در فشار دلال‌ها داشت. با اخراج هر مربی و کادر فنی اش کلی پول غرامت به حساب آنها و دلالشان می‌رود و کلی جای خالی ایجاد می‌شود تا نفر بعدی و یارانش بیایند! هر مربی جدید هم لیستی از بازیکنان جدید می‌خواهد و می‌دهد که آنها هم سفره چرب و نرمی برای دلال‌ها پهن می‌کنند!
آن زمان که هیچ دلیلی برای تغییرات نبود، در لیگ ما مدام تغییر داشتیم وای به حال حالا که در آسیا و آفریقا دو تیم با تغییر مربی قهرمان شده‌اند! خدا به همین جسم بی جان فوتبال ما رحم کند!
