وقتی تیم ملی برای شرکت در هجدهمین دوره جام ملت‌های آسیا عازم قطر می‌شد تقریباً تمام فوتبال دوستان ایرانی ترکیب اصلی تیم را می‌شناختند. ترکیبی که در آن جایی برای مهدی قایدی وجود نداشت و در پست هافبک چپ در ۴-۴-۲ لوزی که مد نظر قلعه‌نویی بود، محمد محبی دیگر ستاره فصل قبل استقلال فیکس بود.
از ابتدا مشخص بود که قایدی قرار است اسلحه پنهان و ذخیره طلایی تیم ما باشد. بازیکن ریز نقش و تکنیکی که توانایی عبور از هر مدافعی را دارد و دقت ضرباتش در محوطه جریمه بی‌نظیر است. به خصوص در برابر تیمهای عربی، مهدی قایدی با توجه به بازی در لیگ امارات و تجربه موفقیت مقابل این نوع بازیکنان خیلی به کار ما می‌آمد و خیلی به او امید داشتیم.
اما جام ملتها که شروع شد، همه چیز برعکس شد! قایدی آنقدر آماده بود که در دیدار آخر قبل از جام دبل کرد و قلعه‌نویی را واداشت تا از او در ترکیب اصلی استفاده کند. قایدی در هر دو بازی اول و دوم ما گل زد و مثل یک ستاره مطرح شد اما ناگهان....
در بازی با سوریه شرایط بازی مطابق دلخواه کادر فنی پیش نرفت. ایران ۱۰ نفره شد و بازی به ۱۲۰ دقیقه رسید. طبیعی بود که از بازیکنان فیزیکی بیشتر استفاده شود. از بازی با ژاپن هم که سیستم ما به ۱-۳-۲-۴ تغییر کرد که سیستم اصلی برای بازی قایدی است! در برابر ژاپن اما محبی فیکس شد و گل هم زد و خوش درخشید!
اما نکته اینجا بود که از همان بازی با ژاپن مهدی قایدی از شروع نیمه دوم به دستور قلعه‌نویی شروع به گرم کردن کرد. او یک نیمه تمام بازی را ندید و فقط گرم کرد ولی فرصت حضور در زمین را پیدا نکرد! وقتی نوبت به بازی با قطر رسید، دیگر همه انتظار داشتیم قایدی بازی کند. سرعت او از بازیکنان قطری خیلی بیشتر است، به خصوص که تیم ما ۲-۱ در نیمه اول هم عقب افتاد و بین دو نیمه دو تعویض داشت.
اما تا پایان بازی هرچه انتظار کشیدیم خبری از حضور قایدی در زمین نشد که نشد! معمای قایدی و بازی نکردن ستاره ایران در دو بازی اول، در دو بازی پایانی جام، یکی از سوالاتی است که در ذهن فوتبال دوستان ماند. اینکه چه شد که قلعه‌نویی به خصوص در مقابل قطر که به گل نیاز داشتیم، به ستاره فصل قبل استقلال بازی نداد....
