ایران مقابل قطر در نیمه نهایی جام ملت‌های آسیا شکست خورد و به فینال نرسید. بعد از پیروزی مقابل ژاپن خیلی‌ها فینال و قهرمانی را برای ایران کنار گذاشته بودند. بازیکنان دیگر احتیاط را کنار گذاشته و در مصاحبه با رسانه‌ها از انگیزه برای قهرمانی می‌گفتند، انگار همه گمان کرده بودند که کار تمام است!
در حالی که همه می‌دانیم میزبان چه امتیازاتی دارد و وقتی به یک قدمی فینال و عنوان برسد، دست به هر کاری می‌زند. حال تصور کنید میزبانی را که خود مدافع عنوان قهرمانی است، با هزینه هنگفت در سالهای اخیر و برنامه‌ریزی دراز مدت و ستاره‌های خطرناک که بابت دست کم گرفته شدن به راحتی هر حریفی را تنبیه میکنند! همین اتفاق در بازی با قطر افتاد. تیمی که همیشه به ما باخته بود، در دقیقه چهار گل خورد اما خود را نباخت و نیمه اول پیروز به رختکن رفت. با شروع نیمه دوم قلعه نویی دست به تعویض زد اما هیچ کدام از برنامه‌های او جواب نمی‌داد. ایران به کمک کمک داور ویدیویی از روی نقطه پنالتی بازی را به تساوی کشاند اما باز بازیکنان بزرگ ما ضعیف بودند و نتوانستند گل برتری را بزنند.
وقتی قطر گل سوم را زد و دیگر فاصله‌ای تا حذف و بازگشت به خانه باقی نمانده بود، قلعه نویی دست به ریسک بزرگی زد تا تیمش را سه فوروارده کند. او طارمی را که ضعیف‌ترین بازیکن زمین بود، بیرون نکشید. سردار هم خسته بود اما در زمین ماند و آقای گل لیگ که به عقیده بسیاری باید خیلی بیشتر در این تورنمنت بازی میکرد، در ۱۰ دقیقه آخر به میدان آمد. شهریار مغانلو مهاجمی کامل است که هر مربی آرزوی داشتنش را دارد. مهاجمی تنومند که در جنگ‌های تن به تن کم نمی‌آورد، آن قدر می‌دود که خط دفاعی به حمله اضافه نشود، قدرت ضربه با هر دو پا را دارد و روی زمین و آسمان به یک اندازه خطرناک است. همه انتظار داشتند شهریار در مقابل سوریه که ۱۰ نفره شدیم، به میدان بیاید اما هرچه بود امیر او را گذاشت تا پایان بازی قطر. اما جالب اینجاست که شهریار با رامین رضاییان تعویض شد! فوتبال ما به شکل سنتی عادت دارد که وقتی عقب می‌افتد، در دقایق پایانی قید هر نوع تاکتیکی را زده و به ارسال‌های بلند رو می‌آورد تا شاید در شلوغی محوطه جریمه فرجی شود!
شهریار مغانلو سرزن، سردار آزمون متخصص ضربات سر و مهدی طارمی هم مهاجمی کامل اما بدون کسی که بتواند ارسال کند! بهترین سانتر کننده فوتبال ما در سالهای اخیر رامین رضاییان بوده است. بازیکنی که دو فصل اخیر کنار شهریار مغانلو در سپاهان بیشترین پاس گل را به او داده و سهم مهمی در آقای گل شدن او دارد رامین و شهریار این فصل هم بهترین زوج سپاهان بودند، رامین بهترین گلساز تیم ملی ما بود و وقتی نیاز به ارسال‌های بلند و سانتر از جناحین داشتیم، وقتی امید به ضربات ایستگاهی بسته بودیم، رامین بهترین گزینه ما برای این کار بود اما در کمال تعجب بیرون رفت!
به عبارت بهتر ما بهترین مهاجمان آسیا را در زمین داشتیم اما کسی نبود که آنها را تغذیه کند! کسی نبود که برای آنها توپ بفرستد، میلاد محمدی یک دفاع سرعتی است اما قدرت سانتر خوبی ندارد، محمد محبی و علیرضا جهانبخش در خط میانی هم بیشتر گلزن و تمام کننده‌اند تا پاسور و سانتر کننده!
حسین کنعانی و شجاع خلیل‌زاده هم در ضربات سر مثل یک گلزن خطرناک هستند اما این همه بازیکن برتر در بازی هوایی، بدون یک سانتر کننده تنها خود را به محوطه جریمه قطر می‌رساندند و دیدیم که از منطقه خالی بودن پست آنها، قطر در همان دقایق آخر می‌توانست برتری خود را دو برابر کند. این تعویض قلعه نوعی عجیب‌ترین اتفاق بازی با قطر بود.
