پس از بازگشت تیم ملی به کشور سوال اینجاست که آیا اصلا با قلعه‌نویی، می‌توانیم به آینده امیدوار باشیم، در جام جهانی ۲۰۲۶ بدرخشیم و رؤیای صعود از گروه را در خیال بپرورانیم؟
بسیاری از کارشناسان فوتبال معتقدند که رفتن قلعه‌نویی، اشتباه است و باید به او و کادرفنی اش، مهلتی دوباره داد! شاید ماندن او بر روی نیمکت تیم ملی، به صلاح باشد اما قصه دستیاران ژنرال، کاملاً متفاوت است و نمی‌توان از این قضیه، به راحتی عبور کرد.
در فوتبال روز و مدرن اروپا، سرمربیانی موفق هستند که دستیاران فوق‌العاده ای در کنار خود داشته باشند، از ریز ترین نکات فنی در بحث آنالیز و تحلیل، غافل نشوند و به جزئیات فراوانی در بازی، بپردازند.
دستیاران مربیانی همچون پپ گواردیولا، یورگن کلوپ، کارلو آنجلوتی و ژابی آلونسو، نقش بسزایی در بردها و افتخارات آنها دارند. پس باید اذعان داشت لازمه یک کادر فنی خوب، تنها به سرمربی، بستگی ندارد و کمک مربیان هم به خودی خود، وظایف متعدد و سنگینی به دوش می‌کشند.
دلیل اینکه رحمان رضایی، ضعف خط دفاعی تیم را به هیچ وجه قبول ندارد، مشخص و معلوم نیست اما همه اهالی فوتبال، متفق القولند که برای رد شدن از گلوگاه‌های دشوار و حساس، دستیارانی لایق نیمکت تیم ملی هستند که بتوانند با انتقال ایده‌های خود به سرمربی، گره کور دیدارهایی به مثابه ایران و قطر را باز کنند. شاید آوردن دستیاران جوان با ایده‌های روز فوتبال دنیا بتواند در تغییر نسل، کمک شایانی کند.
جام جهانی ۲۰۲۶، با حضور چهل و هشت تیم برگزار می‌شود و عملاً، تیم‌های بزرگ قاره کهن، کار سختی برای صعود در پیش رو ندارند؛ پس با این اوصاف، می‌توان با خیال آسوده تری، به فکر پوست اندازی میان بازیکنان و کادرفنی نیمکت تیم ملی بود.
معین احمدوند| باشگاه خبرنگاران آزاد
