در روزهای گذشته ویدیویی در فضای مجازی وایرال شده که محمد مایلی‌کهن را در گفت‌وگوی تلفنی با مجری برنامه ۹۰، در حال مشاجره شدید نشان می‌دهد. برنامه‌ای که خیلی‌ها به صورت زنده بیننده‌اش بودند و آن‌شب را در کوران حوادث تیم ملی فوتبال ایران به یاد می‌آورند.
منهای آنچه مایلی‌کهن به فردوسی‌پور گفت (که در ادامه به آن اشاره می‌کنیم) باید بگوییم وقتی به حاشیه‌های فوتبال ایران می‌نگریم متوجه می‌شویم در هر کوی و برزن، یک خبر است: رقابت‌های لیگ برتر سرشار از اعتراض به جامعه داوری است؛ اعتراض شدید به بی‌عدالتی‌ها، تبعیض‌ها و هر آنچه فکرش را می‌کنید. لیگ‌های پایین مملو از شائبه زدوبندهاست و در فوتبال پایه، حمله به داور و حتی چاقوکشی، تبدیل به یک حرکت عادی شده است. در لیگ قهرمانان آسیا، تیمهای ایرانی جام نمی‌گیرند. تیم امید، طبق معمول از راهیابی به رقابت‌های المپیک بازمی‌ماند. درباره تیم ملی ایران، هیچ احدالناسی قول قهرمانی در جام ملت‌های آسیا را نمی‌دهد. وی‌ای‌آر در این فوتبال یک دُر گران‌بهاست. کمیته استیناف رای کمیته انضباطی را به طور کامل برمی‌گرداند. دبیرکل فدارسیون فوتبال درباره سربرگ و امضایش ادعای جعل می‌کند. سقف قرارداد به قانونی تمسخرآمیز بدل می‌شود که فقط در حرف قرار بود از هزینه‌های اضافه و ایجاد تورم در بازار فوتبال جلوگیری کند!
راستی، وقتی چند سال پیش با صدای بلند به عادل فردوسی‌پور گفتند «آقای کیروشی‌پور! شما فوتبال ایران را به لجن کشیدید» امروز کجا هستند که ببینند نه از کیروش خبری است، نه از آقای کیروشی‌پور و نه خیلی‌های دیگر که قبلا دستی بر آتش داشتند! پس فوتبال امروز را در غیاب جمع اضداد، چه کسانی به لجن می‌کشند؛ شما آن‌ها را می‌شناسید؟
بیشتر بخوانید: شعر معنادار عادل فردوسی‌پور به مناسبت شب یلدا
