اتفاقی که دو روز قبل در فوتبال ترکیه افتاد، سرتیتر اخبار رسانه‌های جهان بود. در سوپر لیگ حرفه‌ای ترکیه دو تیم آنکاراگوجو و ریزه اسپور با هم بازی داشتند. ریزه اسپور برای ما ایرانی‌ها نام آشناست، همان تیمی که مهدی طارمی و رامین رضاییان با آن قرارداد بستند و به خاطرش طارمی محروم و پرسپولیس جریمه شد. داستان «خیریت» را یادتان هست؟ رامین رضاییان هم مجبور شد با التماس به فوتبال ایران برگردد!
در اواخر این مسابقه رئیس باشگاه میزبان با عصبانیت به درون زمین رفت و با مشت به داور کوبید، داور نقش زمین شد و جنگ مغلوبه! تا جایی که برخی بازیکنان دو تیم و مربیان دور داور حلقه زدند تا او را از مرگ نجات دهند!
آش آنقدر شور بود که صدای خان هم درآمد؛ «رجب طیب اردوغان» رئیس جمهور ترکیه ابراز تاسف و اعلام برخورد کرد و فدراسیون فوتبال ترکیه دستور لغو مسابقات حرفه‌ای این کشور را صادر کرد.
حالا ببینید داستان به کجا رسید، «فاروک کوجا» که با مشت زدن به داور موجبات تعطیلی لیگ ترکیه را به وجود آورد از ریاست باشگاه آنکاراگوجو استعفا کرد و در بیانیه اش گفت: «از داور حلیل اوموت ملر و خانواده‌اش، جامعه داوری، جامعه ورزش و ملت ترکیه به خاطر رفتارم پس از بازی عذرخواهی می‌کنم.»
شاید بگویید بعد از اعلام موضع رئیس جمهور و آن برخورد فدراسیون، چاره‌ای جز این عذرخواهی باقی نمی‌ماند اما اشتباه نکنید! همه جای دنیا چنین نیست. ما همسایه ترکیه هستیم و در همین کشور خودمان نمونه‌هایی مشابه داشتیم که نه تنها فدراسیون هیچ واکنشی نشان نداده بلکه آن فرد عذرخواهی هم نکرده و استعفا هم که اصلاً در مرام مدیران فوتبال ما نیست!
ما در همین فوتبال مدیر باشگاهی داشتیم که اسلحه به کمر بست و وسط زمین آمد و باعث تعطیلی مسابقه شد! روی خط برنامه ۹۰ آمد و به جای عذرخواهی کلی هم طلبکار شد و گفت که اسلحه‌اش واقعی نیست! همین و همین! آب از آب تکان نخورد و مدیران هم که از نسلی هستند که تمام نمی‌شوند! بایک تغییر کت و شلوار در سمتی دیگر برمی‌گردند و خدمت می‌کنند!
پس حالا به عذرخواهی و استعفای این جناب مدیر باشگاه از این زاویه نگاه کنید تا متوجه تفاوت فوتبال دو کشور همسایه شوید. شاید یکی از دلایل پیشرفت فوتبال ترکیه همین روحیه مدیرانش باشد که اگر در لحظه اسیر احساسات و عصبانیت می‌شوند، لااقل بعد از آن رفتار درست را انتخاب می‌کنند.
