رفتارهایی که سرمربیان لیگ برتری و دستیاران آنها کنار خط انجام می‌دهند بی‌نهایت مشمئزکننده است. یک وقت هست که اعتراض دلیل و منطق دارد، مخاطب می‌گوید خب بنده خدا مربی حق دارد چون مثلاً داور با یک سوت یا کمک‌داور با یک پرچم حق تیمش را پایمال کرده است اما حداقل 80 درصد اعتراض‌ها بی‌دلیل و فقط برای عوض کردن جو و تأثیر گذاشتن روی داور است. عجیب اینکه وظیفه اول و آخر بعضی از مربیان (دستیاران) روی نیمکت اعتراض به داور و دعوا با نیمکت حریف است و هیچ کار دیگری ندارند.
فدراسیون فوتبال حتماً باید فکری برای این اعتراضات بی‌دلیل ولی همیشگی بکند و به هر نحو ممکن جلوی آن را بگیرد. خود سرمربیان هم کمی باید مراقب پرستیژ و شخصیت خودشان باشند که خب معمولاً نیستند و هر کاری می‌کنند تا به هر قیمتی نتیجه بگیرند. واقعیت آن است که اعتراضات زشت مربیان تبدیل به یک عادت در فوتبال ایران شده که تغییر هم نمی‌کند، مثل گزارش‌های جانبدارانه بیشتر گزارشگران شهرستانی که بدجوری توی ذوق می‌زند. این هفته البته کلی پرتاب لیزر و بطری هم داشتیم که بر زشتی های لیگ برتر اضافه کرد.