فوتبال در عین سادگی بسیار پیچیده است و ظرافت‌های خاصی دارد. امروز در دنیا دانشگاه فوتبال داریم و خلاصه این‌که این ورزشِ به‌شدت موردتوجه جهان، یک علم است که ارتباطی تنگاتنگ با سایر علوم دارد؛ از جامعه‌شناسی تا روان‌شناسی!
پرسپولیس در بدترین مقطع تاریخ خود قرار دارد و ۶ بازی متوالی پیروز نشده است. در این برهه زمانی آن‌ها هم صدر جدول لیگ برتر را از دست داده‌اند و هم از لیگ قهرمانان آسیا کنار رفتند و حالا در آستانه دربی قرار دارند. وقتی همه رقبا به نفع پرسپولیس کار کردند، هوادار حق داشت که سرخورده و ناراحت شود. همه‌چیز در آزادی برای پیروزی پرسپولیس مهیا بود. البته کسی بی‌اخلاقی را تایید نمی‌کند اما ناراحتی کاملا طبیعی بود و خود پرسپولیسی‌ها هم آن را تایید کردند.
اختلافات درونی پرسپولیس را فراموش نکنید. آن‌ها خودزنی کردند و هرچه اتفاق حاشیه‌ای افتاد به خاطر مسائل فنی درون زمین بود. اگر از بیرون افراد نقد می‌کنند، رفتارهای مدیر و سرمربی را می‌بینند.
همه این‌ها درست است و همه قبول داریم اما این قسمت از حرف علی پروین که «با یک باخت نباید پشت پرسپولیس را خالی کرد» هم کاملا درست است، هم فوتبالی و هم منطقی. پرسپولیس مدافع سه جام فصل قبل است و با یک باخت دنیا به آخر نرسیده اما از آن‌طرف همه می‌دانند که همه انتقادها به خاطر یک باخت نیست. در حقیقت روند حرکتی پرسپولیس پیام خوبی به هواداران و کارشناسان نمی‌دهد.
این‌جا بد نیست به یک نمونه مشابه در بالاترین سطح فوتبال دنیا اشاره کنیم؛ البته بدون قصد مقایسه که عاقلانه نیست!
منچسترسیتی هم این روزها در شرایط نامناسبی است. تیمی که مثل پرسپولیس فصل قبل فاتح همه جام‌ها شد و همه از گواردیولا توقع دارند. اما ببینید یورگن کلوپ، رقیب اول و اصلی گواردیولا چه می‌گوید: «اگر کسی جایی بنویسد که منچسترسیتی از رقابت برای قهرمانی این فصل لیگ برتر انگلیس کنار رفته، بزرگ‌ترین جوک تاریخ فوتبال را نوشته است»! این هم یک حقیقت است؛ تیم بزرگ همیشه بزرگ می‌ماند و اصلا بزرگ شده چون بلد است از مقاطع حساس و شرایط نامناسب عبور کند.
پرسپولیس در تاریخ خود روزهای بد کم نداشته؛ این بار هم می‌تواند با اتکا به پیشینه درخشان، هواداران میلیونی و ستاره‌های ملی‌پوش از این وضعیت عبور کند. اما خیلی مهم است که در خود خانواده پرسپولیس اختلافی نباشد و همه پشت هم باشند.
حضور رضا درویش در تمرین روز پنج‌شنبه و صحبت او با یحیی گلمحمدی و بزرگترهای تیم مثل سروش و بیرانوند و ترابی، پیام خوبی برای آینده بود. این‌که بزرگان پرسپولیس اختلاف را کنار بگذارند و دست به دست هم دهند تا تیم از این شرایط عبور کند. از قدیم گفته‌اند «کس نخارد پشت من جز ناخن انگشت من»؛ اول باید خود پرسپولیس بخواهد تا بعد هوادار و شرایط به کمکش بیاید.
